Borowiec - Hohenborau

Dolny Śląsk - dziedzictwo przeszłości utrwalone w zabytkach

Niederschlesien - die Erbschaft der Vergangenheit in Denkmälern verewigt

Lower Silesia - inheritance of the past in remains

Borowiec - powiat nowosolski

vor 1945 Hohenborau - Kreis Glogau

BOROWIEC
gm. Siedlisko

Hohe Borau (1670)
Hohen Bohrau (1791)
Hohenborau (1938)
Wysoki Las (1945)

Wieś Borowiec wywodzi swoją nazwę prawdopodobnie od miejsca założenia tj. wielkiego kompleksu leśnego (Puszcza Karolacka). Pierwsza wzmianka o Borowcu pojawiła się w dokumencie z 1382 r., w tym czasie właścicielem wsi został Nickel von Rechenberg, który rok wcześniej otrzymał od cesarza w lenno dobra w Siedlisku i Tarnowie Jeziernym. W 1561 r. Franz von Rechenberg sprzedał swoje posiadłości Fabianowi von Schönaichowi i od tej pory wieś wchodziła w skład wielkiej własności ziemskiej – majoratu siedlisko-bytomskiego. Rozwój wsi związany jest głównie z osobą Georga v. Schönaicha. Za jego rządów na pocz. XVII w. założono miejscowy folwark. Później umiejscowiono we wsi siedzibę książęcego rewiru leśnego. W 1741 r. próbowano zorganizować w Borowcu parafię ewangelicką. U schyłku XVIII stulecia we wsi znajdowała się szkoła ewangelicka, folwark, 2 wiatraki, 19 gospodarstw kmiecych, 12 komorników – łącznie zamieszkiwało 318 osób. W 1840 r. otwarto we wsi nową szkołę ewangelicką ( w 1844 r. - 120 uczniów). W tym samym czasie rozbudowano folwark, który, z przyłączonym gospodarstwem w pobliskim Strzeszkowie, specjalizował się w hodowli owiec (800 szt.), funkcjonowały również 4 wiatraki, olejarnia i 2 kuźnie. Mieszkańcy wsi trudnili się głównie rolnictwem (w 1844 r. – 522 mieszkańców, 5 katolików), w latach 1858-59 znaleźli zatrudnienie przy budowie kanału Kopalnica (niem. Gross Landgraben) i przy pracach leśnych (rewir leśny, 2 domy myśliwskie). W 1877 r. wielki pożar lasów pochłonął co dziesiąte gospodarstwo. W 1915 r. oddano do użytku nowy budynek szkoły. W 1926 r. wieś liczyła 437 mieszkańców. Ostatnim dzierżawcą miejscowego folwarku był Oskar Rerlich. W latach II wojny światowej funkcjonował w Borowcu niewielki obóz pracy przymusowej. Przetrzymywanych w nim Polaków i Rosjan zatrudniano do prac leśnych i w folwarku. Po wojnie miejscowym folwarkiem zarządzał Państwowy Fundusz Ziemi, później Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna i zakład rolny podległy Państwowemu Gospodarstwu Rolnemu w Siedlisku. W 1970 r. przy gospodarstwie wzniesiono 2 pracownicze bloki mieszkalne. W 1989 r. uruchomiono Zakład Tuczu Trzody Chlewnej i Przemysłu Rolnego. W połowie lat 90. nastąpiła stopniowa likwidacja zakładu rolnego, część zabudowań przejął prywatny przedsiębiorca, który prowadzi hodowlę trzody. Folwark, a później zakład rolny, znajdował się w pewnej odległości od wsi, dlatego po 1945 r. przyjęła się nazwa Borowiec PGR, która funkcjonuje współcześnie (również dla jednostki administracyjnej). Do początków lat 90. XX w. funkcjonowała we wsi szkoła z oddziałem przedszkolnym, później dzieci przeniesiono do szkoły zbiorczej w Siedlisku. W 2000 r. wieś przyłączono do gminnej sieci wodociągowej. W tym roku Borowiec zamieszkiwało 248 osób, Borowiec PGR – 76, we wsi znajdowały się 24 gospodarstwa rolne, funkcjonował punkt handlowy.

Tekst za zgodą wydawcy z publikacji: Tomasz Andrzejewski, Miejscowości powiatu nowosolskiego. Rys historyczny, Nowa Sól 2004.