Bucze - powiat polkowicki

vor 1945 Ehrenfeld-Krone früher Bautsch - Kreis Glogau

Zabudowa miejscowości.

Zdewastowany ewangelicki cmentarz przy drodze Bucze - Szymocin.

Dawna szkoła w Buczu.

BUCZE – wieś położona na północny wschód od Grębocic, na wysokości 77 m n.p.m. O starszej proweniencji miejscowości i istnieniu tu wczesnych tradycji osiedleńczych dowodzi odkryte na jej terenie cmentarzysko ciałopalne ludności z okresu kultury łużyckiej. W średniowiecznych źródłach miejscowość spotykana jest pod nazwami: Bautsch (około 1300), Boyzewo (1305), Bavicz (1320) i Bawtsche (1444). W czasach nowożytnych występowały nazwy wsi: Butzen i Bautze (1580, 1670, 1679, 1687), Bautsch (1791) oraz Bautsche (1887). Następnie obowiązywały niemieckie nazwy wioski: Bautsch (w 1913 roku i od 1936 roku) oraz Ehrenfeld-Krone (występowała już w 1941 roku). Przed 1936 rokiem miejscowość złączona z Tschirnitz (Czerńczyce) tworzyła odrębną gminę wiejską, do której należała również wieś Wegnersau (Turów). Tuż po II wojnie światowej przez pewien czas wieś nosiła nazwę Boczkowice. W dniu 1 października 1947 roku w Buczu powstała szkoła podstawowa. Jej organizatorem była nauczycielka Zofia Olejnik. W latach 1947-1960 przy szkole, kierowanej kolejno przez Jana Waligórę, Kazimierę Krzystkównę i Stefanię Szczepańską działało wiele zespołów artystycznych (m.in. zespół taneczny, chór oraz koło recytatorskie). Obecnie w części dawnego budynku szkolnego, zaadaptowanej na mieszkania, zamieszkują rodziny repatriantów z Kazachstanu.

    Do 1989 roku miejscowość znajdowała się w granicach parafii Grębocice, następnie została włączona do sąsiedniej parafii w Rzeczycy. Na cele kultu religijnego zaadaptowano dawny budynek mieszkalny (przez pewien czas była to wiejska świetlica), usytuowany w pobliżu budynków dawnej szkoły. W Buczu są zabytkowe XIX-wieczne domy oraz dwa dębowe krzyże z 1957 roku. W pobliżu wsi zachował się cmentarz ewangelicki o powierzchni 0,10 ha, usytuowany wśród pól uprawnych, otoczony ogrodzeniem. W jego obrębie znajduje się 11 nagrobków. Obszar cmentarza pokryty jest kobiercem bluszczu pospolitego, ponadto jest tu aleja 11 lip drobnolistnych oraz egzemplarze dębu szypułkowego i kasztanowca białego.

AUTOR MAREK ROBERT GÓRNIAK
INFORMATOR HISTORYCZNO-GEOGRAFICZNY