Dolny Śląsk - dziedzictwo przeszłości utrwalone w zabytkach

Niederschlesien - die Erbschaft der Vergangenheit in Denkmälern verewigt

Lower Silesia - inheritance of the past in remains


 

Dzietrzychowice - powiat żagański

vor 1945 Dittersbach - Kreis Sprottau

 

       

Kościół parafialny p.w. św. Jana Chrzciciela.

                   

               

Epitafia i płyty nagrobne na ścianach zewnętrznych kościoła.

   

Pomnik Jana Pawła II oraz pamiątkowa płyta "NA WSPOMNIENIE ZMARŁYCH"


Krzyż pokutny w Dzietrzychowicach, stojący tuż przy bramie prowadzącej na teren przykościelny.


   

Figura Matki Boskiej to dawny tzw. "Pomnik poległych" upamiętniający żołnierzy poległych na frontach wojny prusko - francuskiej w latach 1870 / 71 - pochodzących z Dzietrzychowic oraz okolicznych miejscowości.


       

Przebudowany i pozbawiony cech stylowych pałac w Dzietrzychowicach oraz fragment parku.


   

Wieża mieszkalno-obronna z XIV wieku.


Dawna i obecna szkoła w Dzietrzychowicach.

Dawna gospoda  - obecnie Wiejski Ośrodek Zdrowia, Klub Rolnika. Budynek przed remontem.


Monumentalny w rozmiarach budynek gospodarczy w Dzietrzychowicach.



               

Kościół  p.w. św. Jana Chrzciciela, zabytkowy pomnik nagrobny, krzyż pokutny oraz pomnik Jana Pawła II.

   

Pałac w Dzietrzychowicach oraz fragment zabudowy gospodarczej.

   

Zniszczony "Pomnik poległych" upamiętniający żołnierzy poległych na frontach wojny w latach 1914/18 pochodzących z Dzietrzychowic. Widoczny napis "VERGISS MEIN VOLK / DIE TREUEN TOTEN NICHT".

Dawna gospoda - obecnie Wiejski Ośrodek Zdrowia, Klub Rolnika.

       

Zabudowa miejscowości. Wieża mieszkalno-obronna z XIV wieku oraz kamienny drogowskaz wskazujący kierunek do sąsiedniej miejscowości Busch häuser.

           

Dawna i obecna szkoła oraz budynki gospodarcze w miejscowości.

Autor fotografii Eckhard Huth z Drezna.



 

Archiwalne widokówki i zdjęcia

Historische Ansichtskarten und Fotos

                   

               


Dzietrzychowice - Wieża

Dzietrzychowice położone są na północ od Żagania. W części zachodniej wsi, w niedużej odległości od drogi prowadzącej w kierunku Starego Żagania, po jej północnej stronie znajduje się wieża mieszkalna. Zajmuje ona część naturalnego wyniesienia, od strony północno-zachodniej ograniczonego stawem.

Pierwsza wzmianka dotycząca wsi pochodzi z roku 1292, a związana jest z uwolnieniem od ciężarów feudalnych przez Konrada Żagańskiego majątku w Dzietrzychowicach, własności żagańskiego szpitala św. Anny.

Dobra dzietrzychowickie podzielone były w średniowieczu na trzy folwarki, których właścicielami byli: żagański konwent augustianów, rody Kolbichenów i Promnitzów, a od 1705 roku Reussów. Pozostałością folwarku górnego, położonego w centrum wsi, jest pałac, natomiast dolnego wieża mieszkalna.

Wieża została zbudowana prawdopodobnie w XIV wieku. Była lokalnym punktem obronnym na szlaku z kasztelanii żagańskiej do nowogrodzkiej. W dokumentach z 1474 roku budowla jest określana jako ,,siedziba rycerska”. Powstała na planie zbliżonym do kwadratu. Zbudowano ją z kamienia polnego, cegły i rudy darniowej, spojonych zaprawą wapienną. Grube, około półtorametrowe mury wskazują na obronny charakter obiektu. Ten trzykondygnacyjny budynek nakryty jest stromym dachem czterospadowym. Posiada jednoprzestrzenną piwnicę sklepioną kolebkowo. Według legendy w pomieszczeniu tym miało znajdować się tajemne wejście, prowadzące pod stawem w kierunku folwarku klasztornego. W elewacjach znajdują się otwory okienne rozmieszczone nieregularnie, na różnych wysokościach, pierwotnie gotyckie małe, ze śladami przemurowań, obudowane cegłą. Umieszczono je od wewnątrz w głębokich, szeroko rozglifionych wnękach. W elewacji zachodniej, frontowej, umieszczone są otwory wejściowe do części przyziemnej i piwnic. Są one zamknięte ostrołukowo. Wejście do piwnic znajduje się też w elewacji wschodniej. Obiekt zwieńczony jest ceglanym gzymsem. W przyziemiu można zaobserwować ślady po kamiennych fundamentach siedemnasto- i dziewiętnastowiecznych przybudówek, przylegających do wieży. Jedna z nich, od strony wschodniej, nakryta dachem pulpitowym, pełniła funkcję kuchni, o czym świadczy komin w murze wieży na pierwszej i drugiej kondygnacji. Posiadała ona również piwnicę, skomunikowaną z piwnicą wieży. Wnętrze jest podzielone na kondygnacje o zróżnicowanej wysokości. Dzieliły je drewniane stropy. Komunikacja między nimi odbywała się za pomocą drabiniastych schodów. W przyziemiu podłoga wyłożona została ułożoną płasko cegłą. Piwnica nie posiadała posadzki.

Wieża była w ciągu kilku stuleci przebudowywana. Nie zachowały się przekazy źródłowe dotyczące tych prac, jednak ich ślady można zauważyć na elewacjach zabytku. Jak wynika z przekazów ikonograficznych, po II wojnie światowej obiekt był zrujnowany i pozbawiony dachu. W tym czasie wyburzono dobudówki.

Obecnie wieża jest własnością prywatną. Od lat 90. XX wieku jest remontowana. Uzyskała nową więźbę dachową i dach pokryty dachówką ceramiczną.

Ewa Garbacz
Źródło:
"Zamki, dwory i pałace województwa lubuskiego"


Śląsk - Dolny Śląsk - Schlesien - Niederschlesien - Silesia - Zabytki Dolnego Śląska

Będę wdzięczny za wszelkie informacje o historii miejscowości, ciekawych miejscach oraz za skany archiwalnych widokówek lub zdjęć.

Wenn Sie weitere Bilder oder Ortsbeschreibungen zu dem oben gezeigten Ort haben sollten, wäre ich Ihnen über eine Kopie oder einen Scan sehr dankbar.

Tomasz  Mietlicki    e-mail  -  itkkm@o2.pl