Dolny Śląsk - dziedzictwo przeszłości utrwalone w zabytkach
Niederschlesien - die Erbschaft der Vergangenheit in Denkmälern verewigt
Lower Silesia - inheritance of the past in remains
Janowiec - powiat żagański
vor 1945 Johnsdorf - Kreis Sprottau
Ruina zamku w Janowcu oraz fragment zabudowy mieszkalnej dawnego majątku.
Ruina zamku w Janowcu oraz fragment zabudowy gospodarczej dawnego majątku.
Autor fotografii Eckhard Huth z Drezna.
Archiwalne widokówki i zdjęcia
Historische Ansichtskarten und Fotos
Janowiec - Zamek
Miejscowość
Janowiec znajduje się przy drodze prowadzącej ze Szprotawy do Żagania. Zamek
położony jest ok. 0,5 km na północ od tej drogi. Zbudowany został około połowy
XVI wieku. Wówczas dobra należały do rodziny von Nechern. Znanym z imienia,
seniorem tej linii rodu był starosta żagański Zygfryd, po którym dziedziczyli
Gerwazy, Franciszek oraz także Zygfryd. Ten ostatni najprawdopodobniej wzniósł
zamek, wykorzystując mury wcześniejszej, rycerskiej wieży mieszkalnej. Na
początku XVII wieku majątek odziedziczył Karol von Kittlitz, a następnie jego
bracia – Zygfryd i Zygmunt. W 1687 roku dobra przeszły w ręce rodziny von Redern,
a od 1778 do 1945 roku były w posiadaniu rodziny zu Dohna, tej samej, która
władała Małomicami i Chichami. Można wyodrębnić dwie fazy budowy zamku. Pierwsza
pochodzi zapewne z końca XV wieku. Wówczas była to budowla trójskrzydłowa,
zamknięta od strony wschodniej murem z bramą. Od strony dziedzińca, przy
skrzydle zachodnim znajdował się dwuarkadowy krużganek, zajmujący przyziemie
oraz piętro. W połowie XVI wieku zmieniono zamek, przekształcając go w typ
siedziby renesansowej. Część wschodnią zabudowano skrzydłem mieszczącym w
parterze bramę przejazdową. Zmieniono formę okien nadając im kształt kwadratu
ujętego profilowaną opaską z gzymsem. Ostatnie przebudowy miały miejsce w XIX i
XX wieku. Zamek, otoczony obecnie suchą fosą, założony został na planie
czworoboku o wymiarach 26 × 23 m o wybrzuszonych ścianach z wewnętrznym
dziedzińcem. Mury wzniesione zostały z cegły na kamienno-ceglanych fundamentach.
Dwukondygnacyjną, zwartą bryłę przykrywał dach o dwóch spadkach nad każdym
skrzydłem o pokryciu dachówką ceramiczną karpiówką. Obecnie dachu brak. Wejście
na prostokątny dziedziniec prowadzi przez bramę w elewacji wschodniej. Brama
jest dwuprzęsłowa, sklepiona krzyżowo, tynkowana. Z dziedzińca wejście wiedzie
do skrzydła zachodniego i południowego. Piwnice są dwie i przebiegają pod
skrzydłem północnym. Prowadzą do nich ceglane schody, których bieg rozpoczyna
się od poziomu dziedzinca w elewacji południowej skrzydła północnego. W skrzydle
południowym znajduje się klatka schodowa, przesunięta z osi środkowej w kierunku
zachodnim. Schody są dwubiegowe z podestem, a stopnie wykonane z piaskowca. Po
obu stronach schodów rozplanowano poszczególne izby. W narożniku
południowo-zachodnim jest tylko jedna, duża sala, zamknięta stropem belkowym –
obecnie w szczątkowym stanie. Część wschodnią skrzydła południowego zajmuje pięć
rozłożonych niesymetrycznie sal. Skrzydło zachodnie zajmują trzy sale, z których
dwie zamknięte zostały sklepieniem gwiaździstym. W skrzydle południowym dominuje
duże pomieszczenie zamknięte kolebowo. Sklepienie wspiera się na umieszczonym
centralnie, siedmiobocznym słupie. Pozostałe są mniejsze, zamknięte sklepieniami
sieciowymi, krzyżowymi lub stropami belkowymi. Elewacja wschodnia, frontowa jest
ośmioosiowa. Osie skrajne przypadają na narożne wykusze. Znaczny brak tynku
uniemożliwa pełne omówienie detalu architektonicznego. Podział poziomy wprowadza
wysoki cokół, schodzący w stronę fosy. Między kondygnacjami biegł gładki pas
gzymsu. Podziały pionowe wyznaczają osie otworów. Narożne wykusze otrzymały
boniowane krawędzie. Brama wjazdowa, prowadząca do wnętrza, osadzona była w
zamkniętej półkoliście niszy. Stolarka wrót, sądząc po wykroju otworu, była
zapewne drewniana, dwuskrzydłowa, zamknięta odcinkiem łuku. Okna otaczają
prfilowane opaski, zwieńczone krótkimi gzymsikami. W pasie muru, pod połacią
dachową widoczne są szczątkowe ślady dekoracji tynku w formie plecionki.
Elewacja północna posiada niesymetrycznie rozmieszczone osie okienne. Przyziemie
jest trójosiowe. Między kondygnacjami biegnie gładki pas gzymsu. Elewacja
zachodnia jest sześcioosiowa, opracowana w formie podobnej do fasady. Ściana
południowa jest w przyziemiu czteroosiowa,wzmocniona szkarpami a na piętrze
sześcioosiowa. Okna piętra są prostokątne, otoczone opaskami i zwieńczone
gzymsikami. Budynek nie posiada zachowanej stolarki okiennej ani drzwiowej, brak
dachu, elewacje są pozbawione większej części tynków.
Po II wojnie światowej majątek przeszedł na rzecz Skarbu Państwa w zarządzie
PGR. Z czasem porzucony przez PGR, mimo remontu dachu ze środków
konserwatorskich, z braku użytkownika podlega postępującej destrukcji,
zamieniając się we wpisaną w krajobraz ruinę.
Izabela Ciesielska
Źródło:
"Zamki, dwory i pałace województwa lubuskiego"
Śląsk - Dolny Śląsk - Schlesien - Niederschlesien - Silesia - Zabytki Dolnego Śląska
Będę wdzięczny za wszelkie informacje o historii miejscowości, ciekawych miejscach oraz za skany archiwalnych widokówek lub zdjęć.
Wenn Sie weitere Bilder oder Ortsbeschreibungen zu dem oben gezeigten Ort haben sollten, wäre ich Ihnen über eine Kopie oder einen Scan sehr dankbar.
Tomasz Mietlicki e-mail - itkkm@o2.pl