Dolny Śląsk - dziedzictwo przeszłości utrwalone w zabytkach
Niederschlesien - die Erbschaft der Vergangenheit in Denkmälern verewigt
Lower Silesia - inheritance of the past in remains
Miodnica - powiat żagański
vor 1945 Mednitz - Kreis Sprottau
Kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego.
Gotycko-renesansowy dwór obronny z XVI wiek oraz zabudowa gospodarcza dawnego majątku.
Pozostałości niemieckich pochówków na cmentarzu komunalnym.
Autor fotografii Eckhard Huth z Drezna.
Miodnica Dwór
Miodnica położona
jest wzdłuż starego traktu z Nowogrodu Bobrzańskiego do Żagania, ok. 12 km na
północ od tego miasta. W centrum wsi po zachodniej stronie drogi znajduje się
kościół (2. poł. XIII wieku), a opodal, po przeciwnej stronie, założenie
dworskie. Usytuowany przy szosie dwór, otwartym dziedzińcem zwrócony jest na
podwórze folwarczne z nielicznie zachowaną zabudową gospodarczą. Użytkowany
częściowo, zabytek służy obecnie jako mieszkanie, a docelowo przeznaczony jest
na pensjonat.
Dobra rycerskie w Miodnicy, wzmiankowane na początku XV wieku, składały się z
trzech folwarków z siedzibą przy folwarku górnym. W 1403 roku majątek należał do
rodziny Schaffgotschów. W dokumentach występuje wówczas Luter von Schaffgotsch,
a później jego potomkowie, kolejno Getczke i Heinze. Ten drugi, bezdzietny,
przekazał posiadłość siostrzeńcom – Kasprowi i Bernardowi von Feytz oraz Hansowi
von Unruh. Ostatni z nich był już w 1516 roku jedynym właścicielem dóbr. W 1689
roku zmarł ostatni z linii miodnickiej Unruh – Joahim Filip. Zadłużonym już
wówczas majątkiem władał wierzyciel, von Seelstrang z Gorzupi. Dwa lata później
miodnickie włości, przez zakup, powiększyły areał ziem należących do kamery
książęcej w Żaganiu.
Udokumentowana źródłowo w 1467 roku siedziba rycerska w Miodnicy, powstała
niewątpliwie wcześniej. Z zachowanych reliktów można sądzić, że było to
założenie obronne na planie nieregularnego wieloboku, otoczone murem i fosą, z
piętrowym budynkiem mieszkalnym przy zachodnim boku. Mógł to być obiekt typu
wieży mieszkalnej, najpewniej częściowo drewniany. W 1. poł. XVI wieku, na
miejscu zamku, wykorzystując część jego murów, Hans von Unruh, wzniósł dwór
obronny, zachowany do dziś w przebudowanym kształcie. W XIX wieku przedłużone
zostało skrzydło południowe, którego zewnętrznej stronie nadano walor fasady.
Urządzone od tej strony wejście główne poprzedzone zostało gankiem, ozdobionym
kartuszem z herbem książęcym TalleyrandPerigord.
Dwór o surowej architekturze posiada pewne znamiona stylowe gotyku i renesansu.
Założony na planie litery U, z trapezowatym dziedzińcem od wschodu, jest
piętrowy, w dużej części podpiwniczony, nakryty dachem wielospadowym. Otynkowane
elewacje charakteryzują się nieregularnym rozstawem okien, w skrzydłach
zachodnim i północnym zachowane są pierwotne sfazowane ościeża okienne, otwory
strzelnicze i ślady wykuszy latrynowych. Wnętrza posiadają sklepienia – w
piwnicach kolebkowe, w skrzydle zachodnim wsparte na ośmiobocznych filarach, w
pomieszczeniach parteru kolebkowe i gwiaździstosieciowe.
Po wojnie dwór użytkowany był przez PGR jako mieszkania. Największe zmiany
zaszły w otoczeniu zabytku, bo w latach 60. zasypano fosę, budując na miejscu
jej północnego odcinka betonowy basen. W 2005 roku prywatny właściciel rozpoczął
remont obiektu.
Stanisław Kowalski
Źródło:
"Zamki, dwory i pałace województwa lubuskiego"
Śląsk - Dolny Śląsk - Schlesien - Niederschlesien - Silesia - Zabytki Dolnego Śląska
Będę wdzięczny za wszelkie informacje o historii miejscowości, ciekawych miejscach oraz za skany archiwalnych widokówek lub zdjęć.
Wenn Sie weitere Bilder oder Ortsbeschreibungen zu dem oben gezeigten Ort haben sollten, wäre ich Ihnen über eine Kopie oder einen Scan sehr dankbar.
Tomasz Mietlicki e-mail - itkkm@o2.pl