Dolny Śląsk - dziedzictwo przeszłości utrwalone w zabytkach

Niederschlesien - die Erbschaft der Vergangenheit in Denkmälern verewigt

Lower Silesia - inheritance of the past in remains


 

Miodnica - powiat żagański

vor 1945 Mednitz - Kreis Sprottau

 

       

Kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego.

       

Gotycko-renesansowy dwór obronny z XVI wiek oraz zabudowa gospodarcza dawnego majątku.

           

Pozostałości niemieckich pochówków na cmentarzu komunalnym.

Autor fotografii Eckhard Huth z Drezna.



Miodnica Dwór

Miodnica położona jest wzdłuż starego traktu z Nowogrodu Bobrzańskiego do Żagania, ok. 12 km na północ od tego miasta. W centrum wsi po zachodniej stronie drogi znajduje się kościół (2. poł. XIII wieku), a opodal, po przeciwnej stronie, założenie dworskie. Usytuowany przy szosie dwór, otwartym dziedzińcem zwrócony jest na podwórze folwarczne z nielicznie zachowaną zabudową gospodarczą. Użytkowany częściowo, zabytek służy obecnie jako mieszkanie, a docelowo przeznaczony jest na pensjonat.

Dobra rycerskie w Miodnicy, wzmiankowane na początku XV wieku, składały się z trzech folwarków z siedzibą przy folwarku górnym. W 1403 roku majątek należał do rodziny Schaffgotschów. W dokumentach występuje wówczas Luter von Schaffgotsch, a później jego potomkowie, kolejno Getczke i Heinze. Ten drugi, bezdzietny, przekazał posiadłość siostrzeńcom – Kasprowi i Bernardowi von Feytz oraz Hansowi von Unruh. Ostatni z nich był już w 1516 roku jedynym właścicielem dóbr. W 1689 roku zmarł ostatni z linii miodnickiej Unruh – Joahim Filip. Zadłużonym już wówczas majątkiem władał wierzyciel, von Seelstrang z Gorzupi. Dwa lata później miodnickie włości, przez zakup, powiększyły areał ziem należących do kamery książęcej w Żaganiu.

Udokumentowana źródłowo w 1467 roku siedziba rycerska w Miodnicy, powstała niewątpliwie wcześniej. Z zachowanych reliktów można sądzić, że było to założenie obronne na planie nieregularnego wieloboku, otoczone murem i fosą, z piętrowym budynkiem mieszkalnym przy zachodnim boku. Mógł to być obiekt typu wieży mieszkalnej, najpewniej częściowo drewniany. W 1. poł. XVI wieku, na miejscu zamku, wykorzystując część jego murów, Hans von Unruh, wzniósł dwór obronny, zachowany do dziś w przebudowanym kształcie. W XIX wieku przedłużone zostało skrzydło południowe, którego zewnętrznej stronie nadano walor fasady. Urządzone od tej strony wejście główne poprzedzone zostało gankiem, ozdobionym kartuszem z herbem książęcym TalleyrandPerigord.

Dwór o surowej architekturze posiada pewne znamiona stylowe gotyku i renesansu. Założony na planie litery U, z trapezowatym dziedzińcem od wschodu, jest piętrowy, w dużej części podpiwniczony, nakryty dachem wielospadowym. Otynkowane elewacje charakteryzują się nieregularnym rozstawem okien, w skrzydłach zachodnim i północnym zachowane są pierwotne sfazowane ościeża okienne, otwory strzelnicze i ślady wykuszy latrynowych. Wnętrza posiadają sklepienia – w piwnicach kolebkowe, w skrzydle zachodnim wsparte na ośmiobocznych filarach, w pomieszczeniach parteru kolebkowe i gwiaździstosieciowe.

Po wojnie dwór użytkowany był przez PGR jako mieszkania. Największe zmiany zaszły w otoczeniu zabytku, bo w latach 60. zasypano fosę, budując na miejscu jej północnego odcinka betonowy basen. W 2005 roku prywatny właściciel rozpoczął remont obiektu.

Stanisław Kowalski
Źródło:
"Zamki, dwory i pałace województwa lubuskiego"


Śląsk - Dolny Śląsk - Schlesien - Niederschlesien - Silesia - Zabytki Dolnego Śląska

Będę wdzięczny za wszelkie informacje o historii miejscowości, ciekawych miejscach oraz za skany archiwalnych widokówek lub zdjęć.

Wenn Sie weitere Bilder oder Ortsbeschreibungen zu dem oben gezeigten Ort haben sollten, wäre ich Ihnen über eine Kopie oder einen Scan sehr dankbar.

Tomasz  Mietlicki    e-mail  -  itkkm@o2.pl