Dolny Śląsk - dziedzictwo przeszłości utrwalone w zabytkach
Niederschlesien - die Erbschaft der Vergangenheit in Denkmälern verewigt
Lower Silesia - inheritance of the past in remains
Stara Jabłona - powiat żagański
vor 1945 Altgabel - Kreis Sprottau
Dwór z II połowy XVIII wieku w dawnej Górnej Starej Jabłonej, posadowiony zapewne na starszym założeniu. W przeszłości własność m.in. rodu von Glaubitz.
Zabudowa dawnego folwarku oraz powojenny wielorodzinny budynek mieszkalny zbudowany na byłym dziedzińcu.
Drewniana dzwonnica w centrum miejscowości.
Po niewielkim dworze w niegdyś Dolnej Starej Jabłonej pozostały już tylko fundamenty. Do ruiny doprowadzono także zabudowania gospodarcze. Dwór będący siedzibą majątku jest widoczny na archiwalnych widokówkach.
Gruntowa droga Stara Jabłona (Dolna) - Mycielin. Wśród wielu domów które czas obrócił w pył był także dom dziadków laureata nagrody Nobla z 1999 roku G
üntera Blobla urodzonego w Niegosławicach.Nowy kościółek oraz widok na miejscowość.
Cmentarz dawnych niemieckich mieszkańców Starej Jabłonej.
K
ościół, pomnik św. Ojca Pio, stara dzwonnica oraz oraz fragment zniszczonego niemieckiego cmentarza.
Autor fotografii Eckhard Huth z Drezna.
Archiwalne widokówki i zdjęcia
Historische Ansichtskarten und Fotos
Stara Jabłona - Dwór i zespół folwarczny
Zespół folwarczny zlokalizowany jest w południowo-zachodniej
części wsi, po południowej stronie drogi Nowe Miasteczko – Przemków. Dwór,
odsunięty od podwórza gospodarczego na południe, zajmuje współcześnie
wyodrębnioną posesję o kształcie nieregularnego pięcioboku.
Wieś po raz pierwszy wzmiankowana jest w 1305 roku jako Jablona Antiqua. Na
początku XV wieku właścicielem Starej Jabłony był Jorg Unruh, który w 1413 roku
sprzedał wikariuszowi głogowskiemu prawo pobierania czynszu w swoich dobrach –
Jabłonie i Żukowie. Od końca XV do połowy XVIII wieku Jabłona znajdowała się w
rękach rodziny von Glaubitz. W 1606 roku miejscowość została podzielona pomiędzy
dwóch braci, Walentego i Mikołaja von Glaubitz, na wieś górną i dolną.
Wprowadzony wówczas podział utrzymał się do 1945 roku. W 1752 roku obie części
Starej Jabłony nabył Georg Abrahan von Knobelsdorff. Po 1800 roku jego wnuk,
Wilhelm, sprzedał górną część wsi Marie Eliabeth Fiedler. W połowie XIX wieku
oba majątki znalazły się w rękach rodziny Knoch. W 1917 roku górna część Starej
Jabłony należała do von Kowalskiego, który po kilku latach stał się właścicielem
również części dolnej. Następnie, w 1937 roku jako właściciele dóbr wymieniani
są spadkobiercy Wilhelma Reinecke.
Dwór został wzniesiony przypuszczalnie w latach 1826-1830 dla Marie Eliabeth
Fiedler. Budynek w stylu klasycystycznym założony jest na planie prostokąta, z
wnętrzem w układzie dwutraktowym, wtórnie przedzielonym ściankami działowymi w
jego wschodniej części. Fasada skierowana jest na północ. Parterowy budynek
posadowiony na wysokich piwnicach, nakryty jest dachem mansardowym z naczółkami.
W obecnej formie elewacje pozbawione są dekoracji, wieńczy je jedynie gzyms
okapowy. Kondygnacja piwnic zaakcentowana jest nieznacznym wysunięciem przed
lico elewacji. Fasada, pierwotnie dziewięcio-, obecnie ośmioosiowa, w części
środkowej podkreślona została ryzalitem zwieńczonym trójkątnym przyczółkiem,
mieszczącym okno zamknięte łukiem odcinkowym. W osi ryzalitu znajduje się
wejście główne poprzedzone murowanymi schodami. Drugie wejście ulokowane zostało
w elewacji tylnej. Z oryginalnego wystroju dworu zachował się jedynie fragment
posadzki ceramicznej w korytarzu.
Skromna bryła rezydencji nawiązywała swym kształtem do klasycznego nurtu
architektury pozostającej pod wpływem szkoły berlińskiej. Niezachowany wystrój
elewacji stanowił istotny element odróżniający dwór od innych wiejskich domów
mieszkalnych. Przypuszczalnie fasada zakomponowana była na zasadzie równowagi
pionów i poziomów. Podziałom horyzontalnym wyznaczonym przez linię cokołu oraz
gzymsy – działowe i koronujący, odpowiadały akcenty wertykalne – ryzalit
środkowy i nieznacznie wysunięte z lica muru skrajne partie fasady. Partię
cokołową oraz zryzalitowne skraje fasady pokrywało boniowanie. Otwory okienne
ujęte były w opaski taśmowe, a w skrajnych częściach fasady dodatkowo zwieńczone
były naczółkami. Pozostałe elewacje pod względem wystroju opracowane były
prawdopodobnie w nawiązaniu do fasady.
Po II wojnie utworzono tu PGR. W dworze mieściły się mieszkania dla pracowników.
W wyniku remontów prowadzonych w 2. poł. XX wieku przekształcono wnętrze oraz
zubożono elewacje o dekorację architektoniczną. Na początku naszego wieku
ocieplono elewacje dworu styropianem, cokół obłożono płytkami ceramicznymi, a
także wymieniono stolarkę okienną na nową wykonaną z PCV. Prace, prowadzone bez
pozwolenia konserwatora zabytków, przyczyniły się do znacznego umniejszenia
wartości zabytku.
Śląsk - Dolny Śląsk - Schlesien - Niederschlesien - Silesia - Zabytki Dolnego Śląska
Będę wdzięczny za wszelkie informacje o historii miejscowości, ciekawych miejscach oraz za skany archiwalnych widokówek lub zdjęć.
Wenn Sie weitere Bilder oder Ortsbeschreibungen zu dem oben gezeigten Ort haben sollten, wäre ich Ihnen über eine Kopie oder einen Scan sehr dankbar.
Tomasz Mietlicki e-mail - itkkm@o2.pl