Wiechlice - powiat żagański

vor 1945 Wichelsdorf - Kreis Sprottau

Barokowy pałac z końca XVIII wieku. W latach 1786 - 1945 właścicielem była rodzina von Neumann. Poprzedni to m.in. rody: von Kittlitz, von Haugwitz, von Studnitz, von Niebelschütz. Pałac Wiechlice został uhonorowany tytułem Lubuskiej Perły Turystycznej w 2012 roku. XVIII - wieczny kompleks pałacowy Wiechlice został odbudowany i zrewitalizowany pod okiem konserwatora zabytków w ramach dotacji z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Wyremontowana dawna zabudowa gospodarcza oraz dom ogrodnika w pobliżu majątku, widoczny także na archiwalnym rysunku.

Fotografia pałacu z 2004 oraz z 2009 roku.

Wiechlice leżą 4 km na wschód od Szprotawy, przy lokalnej drodze do Niegosławic. Dwór, położony w centrum wsi, po południowej stronie drogi, usytuowany jest na obrzeżu parku krajobrazowego, z fasadą od wschodu, gdzie w niewielkim oddaleniu znajduje się podwórze folwarczne z zabudową mieszkalno-gospodarczą. Obecnie trwa remont zabytku.

Dobra rycerskie w Wiechlicach, istniejące zapewne wcześniej, źródłowo poświadczone zostały w 1538 roku, gdy były w posiadaniu Krzysztofa Kittlitza. Od początku XVII wieku do roku 1718 władała nimi rodzina von Haugwitz, a następnie kolejno von Stosch, von Studnitz (od 1762) i von Niebelschütz (od 1778). W roku 1786 majątek kupił G.S. Neumann, który zbudował obecny dwór na miejscu starszego. Jego spadkobiercy, nobilitowani w 1861 roku, posiadali majętność do końca II wojny światowej.

Wzniesiony w latach 1790-1795, klasycystyczny dwór reprezentuje typ charakterystyczny dla architektury rezydencjalnej tego czasu na Śląsku. Autor projektu pozostaje nieznany. Około 1890 roku, do elewacji ogrodowej dobudowany został ryzalit z reprezentacyjną klatką schodową, a do fasady portyk. Obiekt jest murowany, założony na planie prostokąta (15×30 m), z czworobocznym ryzalitem od strony zachodniej, piętrowy, nakryty dachem mansardowym z naczółkami. Partia środkowa i naroża fasady zaakcentowane pilastrami. Wejście główne, od wschodu, poprzedzone portykiem wspartym na czterech neorenesansowych kolumnach podtrzymujących balkon. Przybudówka zachodnia posiada dwuspadowy dach i ukształtowane faliście, barokowe szczyty. Niektóre pomieszczenia wnętrza wzbogacone są sztukatorskim wystrojem klasycystycznym (kominek, fasety, obramienia i rozety na sufitach) i eklektycznym (kuta balustrada, kolumny klatki schodowej).

W założonym wraz z budową pałacu niewielkim parku jest wiele gatunków drzew i krzewów, dominują jednak dąb i lipa. Na skraju parku stoi dom ogrodnika, zbudowany w 1855 roku według projektu architekta Thomasa. Budynki folwarczne pochodzą z końca XVIII i początków XIX wieku.

Po wojnie dwór użytkowany był przez PGR. Wnętrza przekształcono na biuro i mieszkania, z czasem opuszczone uległy dewastacji. Po roku 1989 znalazł się w gestii AWRSP. Obecnie w rękach prywatnych. Planowana jest odbudowa obiektu.

Stanisław Kowalski
Źródło:
"Zamki, dwory i pałace województwa lubuskiego"