Tekst źródłowy

Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej

dla Przytulisko dla najuboższych im. Św. Siostry Faustyny w Żukowicach

Nie masz uprawnień do tego działania z następującej przyczyny:

Wykonywanie tej operacji zostało ograniczone do użytkowników w grupie user.

Tekst źródłowy strony można w dalszym ciągu podejrzeć i skopiować.

[[Kategoria:Historia i społeczeństwo ]]
[[Kategoria:Miejscowości]]
=Przytulisko dla najuboższych im. Św. Siostry Faustyny w Żukowicach=

Przytulisko dla bezdomnych mężczyzn zostało powołane do życia przez księdza kanonika Janusza Idzika, proboszcza głogowskiej parafii p.w. Miłosierdzia Bożego, w kwietniu 1999 r. Jest ono włączone do Fundacji „Instytut Świętego Brata Alberta” w Świnoujściu, stanowiąc Oddział w Głogowie, a funkcjonuje w oparciu o wolontariat i ofiary darczyńców.

Pierwsi bezdomni pojawili się już w maju 1999 r., zamieszkując w baraku, który znajdował się przy placu budowy kościoła na osiedlu Piastów Śląskich. Rotacja wśród bezdomnych była duża, a ci którzy zdecydowali się zostać na jakiś czas, pracowali na placu budowy kościoła wykonując – w zależności od posiadanych umiejętności – różne prace. Nadchodząca zima oraz szybki wzrost liczby bezdomnych spowodowały nawiązanie przez parafię kontaktów z Fundacją „Instytut Świętego Brata Alberta” w Świnoujściu oraz Agencją Własności Skarbu Państwa we Wrocławiu. Efektem tego było przeniesienie przytuliska w okresie wakacyjnym do budynku po dawnym PGR w Żukowicach. Przeniesieni tam bezdomni podjęli trud adaptacji otrzymanego, zdewastowanego budynku. W pomoc przy adaptacji włączyli się parafianie z osiedla Piastów Śląskich oraz mieszkańcy innych dzielnic miasta, organizując różnego rodzaju środki: talerze, łyżki, sprzęt gospodarstwa domowego, odzież, meble, firany itp. Od samego początku zaczęła funkcjonować kuchnia, mimo że nie było światła i wody. Palono w piecu i korzystano z butli gazowej. Ciężkie warunki początkowe wyzwalały pomysły i dodatkową energię do odrestaurowania budynku.

Przytulisko w Żukowicach zaczęło funkcjonować z całą energią; święta Bożego Narodzenia w 1999 r. spędziło w nim 26 osób. Ogólnie liczba bezdomnych, którzy mieszkali w tamtym roku w przytulisku sięgnęła 65 osób. Ośrodek rozwijał się w szybkim tempie: kolejne Boże Narodzenie spędziło w nim już 48 osób, a w całym 2000 r. zameldowanych było 120 osób. W następną Wigilię Bożonarodzeniową r. było 59 osób, zaś w całym w 2001 r. przewinęło się ich przez ośrodek 149. W 2002 r. mieszkańców było 176, na Boże Narodzenie zostało ich 57. W 2003 r. przebywało tam już 279 osób, z czego Wigilię spędziły 62 osoby. Do połowy 2004 r. w ośrodku mieszkało około 170 bezdomnych.

Cały czas prowadzone były dalsze prace remontowe. Obok pomocy ze strony indywidualnych darczyńców przytulisko wspierali również m.in.: Wojewoda Dolnośląski, Starosta Powiatu Głogowskiego, głogowska prawica, Głogowska Fundacja Pomocy Bliźniemu im. Świętego Brata Chmielowskiego, Szkoła Ogrodnicza, Rada Miasta Głogowa. Bardzo duży wkład pracy w odbudowanie zdewastowanego budynku włożyły Spółdzielnia Mieszkaniowa „Nadodrze” (uruchomienie kolejnego odcinka centralnego ogrzewania i wodociągu) i ZGM (postawienie kuchni węglowej).

Przytulisko dzierżawi kawałek ziemi, którą uprawiają jego mieszkańcy. Zajmują się oni hodują kur, kóz, świń, królików i bażantów. Jest też Wspólnota Różańcowa i Koło Anonimowych Alkoholików. Wielu mężczyzn podejmowało stałą lub okresową pracę. Były przypadki nawiązania udanych kontaktów z rodzinami. Miały też miejsce odwiedziny byłych podopiecznych i listy dziękczynne.

Obowiązkiem każdego pensjonariusza jest praca na rzecz przytuliska, tak więc wszystkie funkcje m.in.: opiekun, kucharz, magazynier, palacz, krawiec, ogrodnik, pranie, kąpiel, doglądanie inwentarza – wykonują bezdomni. Przez pewien czas funkcjonowało nawet własne pisemko „Gazeta Bezdomnych”. W grudniu 2002 r. przytulisko odwiedził ksiądz Biskup Ordynariusz Adam Dyczkowski, ofiarując kwotę pieniężną, za którą wymurowana została kuchnia do gotowania i przyrządzania posiłków. Przytulisko gościło również wielu innych gości: schole dziecięce i młodzieżowe, siostry zakonne i kleryków, lekarzy i biznesmenów.

Według regulaminu bezdomny mężczyzna może przebywać w ośrodku 6 miesięcy, ale zdarzają się wyjątki - niektórzy przebywają w tu ponad 2 lata. Podopieczni otrzymują całodzienne wyżywienie. Mogą korzystać z książek, telewizji, wyjazdów do rodziny czy rozwijać zainteresowania. W przytulisku funkcjonuje izba chorych, a chorymi opiekują się sami jego mieszkańcy. Wielu byłych mieszkańców po kilku miesiącach nieobecności, prosi o ponowne przyjęcie do przytuliska. Obecnie w żukowickim ośrodku przebywa około 80 mężczyzn.

<small>
'''Literatura:'''<br> 
D. A. Czaja, ''Powstanie i działalność parafii p.w. Miłosierdzia Bożego w Głogowie”'', Zielona Góra 2005 (praca magisterska);<br>
„Gazeta Bezdomnych” 2003 (pismo przytuliska dla najuboższych w Żukowicach);<br>
Kronika parafialna Parafii Miłosierdzia Bożego w Głogowie;<br>
„Parafianin Piastowski” od 1999 r. (gazetka parafialna ukazująca się nieregularnie).
</small>

'''Dariusz A. Czaja''' [EZG z. 68, 2008 - '''''Przytulisko dla najuboższych im. Św. Siostry Faustyny w Żukowicach''''']

Wróć do strony Przytulisko dla najuboższych im. Św. Siostry Faustyny w Żukowicach.

Źródło: "http://192.168.10.245/ezg/index.php/Przytulisko_dla_najubo%C5%BCszych_im._%C5%9Aw._Siostry_Faustyny_w_%C5%BBukowicach"

Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej

Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej

Widok

Osobiste

Narzędzia