Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
(Nowa strona: Kategoria:Archeologia =Skarb wczesnobrązowy z Głogowa= W 1895 r. odkryto jeden z największych skarbów śląskich z wczesnej epoki brązu (1900 – 1450 r. p.n.e.). Na skarb nat...) |
|||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
<small> | <small> | ||
| - | '''Literatura:''<br> | + | '''Literatura:'''<br> |
W. Blajer, ''Skarby z wczesnej epoki brązu na ziemiach polskich'', „Prace Komisji Archeologicznej”, t. 28, 1990;<br> | W. Blajer, ''Skarby z wczesnej epoki brązu na ziemiach polskich'', „Prace Komisji Archeologicznej”, t. 28, 1990;<br> | ||
B. Richthofen, ''Die ältere Bronzezeit in Schlesien'', Berlin 1926, s. 296;<br> B. Richthofen, ''Kupfer und Bronzefunden in Schlesien'', „Schlesiens Vorzett”, t. 7, 1899, s. 514;<br> | B. Richthofen, ''Die ältere Bronzezeit in Schlesien'', Berlin 1926, s. 296;<br> B. Richthofen, ''Kupfer und Bronzefunden in Schlesien'', „Schlesiens Vorzett”, t. 7, 1899, s. 514;<br> | ||
Aktualna wersja
Skarb wczesnobrązowy z Głogowa
W 1895 r. odkryto jeden z największych skarbów śląskich z wczesnej epoki brązu (1900 – 1450 r. p.n.e.). Na skarb natrafiono na głębokości 1 m przy kopaniu dołu pod altankę ogrodową na południe od Głogowa. Zabytki metalowe znajdowały się w naczyniu glinianym. Do muzeum wrocławskiego znalazca przekazał czterdzieści trzy przedmioty oraz fragment naczynia depozytowego, zachowując dla siebie siekierkę brązową. Sprawy z przekazaniem skarbu na tyle się skomplikowały, że przez dziesięciolecia nie udawało się jednoznacznie określić liczbę odkrytych zabytków. Wystąpiły bowiem rozbieżności pomiędzy dokumentacją fotograficzną i spisową. Nadto jeszcze do niedawna mylnie interpretowano funkcję poszczególnych przedmiotów. Aktualny stan badań nad skarbem głogowskim pozwala już stwierdzić, że w 1895 r. znaleziono 47 przedmiotów o łącznej wadze 14 kg, w tym: 14 naszyjników, 21 masywnych obręczy, 2 bransolety mankietowe i 10 siekierek.
Siedem naszyjników, pomimo nie w pełni uformowanych uszek (końce spłaszczone i lekko zagięte), można zaliczyć do dość licznej grupy naszyjników z końcami zawiniętymi w uszka. Pozostałe okazy, o końcach lekko odgiętych i tworzących rodzaj stopek, zaszeregowano do typu turyńskiego. Wśród dwudziestu jeden obręczy, dwanaście to duże egzemplarze ze zwężonymi końcami, a pozostałe dziewięć, to okazy o formie otwartej z karbowanymi końcami. Szerokie płaskie bransolety mankietowe z miedzi zostały ozdobione osiemnastoma żeberkami. Jedna z nich uszkodzona (rozłamana) zachowała się w dwóch częściach. Dziewięć siekierek o niskich, lekko łukowatych, zbliżających się do siebie w środkowej partii, brzegach, zaliczono do typu Wrocław–Szczytniki. Należą one do najliczniejszej grupy siekierek wczesnobrązowych. Dziesiąta ze względu na brak rysunku i opisu nie została zaklasyfikowana do żadnej formy.
Odkryty skarb stał się znaleziskiem przewodnim, które dało nazwę podobnym zespołom z terenu Śląska – Typ Głogów, należący do klasycznej (V) fazy kultury unietyckiej (1550-1500 r. p.n.e.). Przechowywany do II wojny światowej w muzeum wrocławskim, po jej zakończeniu niestety zaginął.
Literatura:
W. Blajer, Skarby z wczesnej epoki brązu na ziemiach polskich, „Prace Komisji Archeologicznej”, t. 28, 1990;
B. Richthofen, Die ältere Bronzezeit in Schlesien, Berlin 1926, s. 296;
B. Richthofen, Kupfer und Bronzefunden in Schlesien, „Schlesiens Vorzett”, t. 7, 1899, s. 514;
W. Sarnowska, Kultura unietycka na Śląsku, „Silesia Antiqua”, t. 4, 1962, s. 32-39, tabl. V, VI.
Krzysztof Demidziuk [EZG z. 17, 1994 - Skarb z Głogowa]
