Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| - | [[Kategoria:Gospodarka]] | + | [[Kategoria:Gospodarka przed 1945]] |
| + | [[Kategoria:Gospodarka po 1945]] | ||
=Apteki w Głogowie= | =Apteki w Głogowie= | ||
| Linia 11: | Linia 12: | ||
<small> | <small> | ||
| - | '''Literatura:''' | + | '''Literatura:'''<br> |
W. Głowacki, ''Śląsk średniowieczny wzorem dla aptekarstwa polskiego'', Katowice 1947; <br> | W. Głowacki, ''Śląsk średniowieczny wzorem dla aptekarstwa polskiego'', Katowice 1947; <br> | ||
A. Henschel, ''Schlesiens Wissenschaftliche Zustände'', Breslau 1850; | A. Henschel, ''Schlesiens Wissenschaftliche Zustände'', Breslau 1850; | ||
Wersja z dnia 20:42, 10 gru 2008
Apteki w Głogowie
Apteki w średniowieczu
Termin apteka, który pojawił się w XIII w., nie miał początkowo wiele wspólnego z medycyną i oznaczał kram handlowy, w którym sprzedawano wprawdzie zioła, ale także sukno, jedwabie, skóry. Prawo zakładania aptek zawarte było często w dokumentach lokacyjnych i trudno przypuszczać, aby maleńki Wąsosz miał w 1290 r. aż 6 składów farmaceutycznych. Z tego też względu odrzucić należy tezę niektórych historyków medycyny (Henschel, Mueller-Hester, Głowacki), jakoby Dolny Śląsk już w XIII w. stał się kolebką aptekarstwa polskiego.
Po raz pierwszy termin apteka pojawia się w Głogowie w 1281 r., ale odnosić go należy także do działalności kramarskiej. Początki farmacji głogowskiej datują się dopiero na początek XIV w. W 1309 r. ordynował już w mieście lekarz magister Fryderyk, w 1316 r. pojawia się aptekarz Jan, a w pięć lat później także aptekarz Piotr. Czasowa zbieżność: lekarza z wykształceniem uniwersyteckim z dwoma aptekarzami zdaje się przemawiać za tym, że nastąpiło wtedy rozdzielenie medycyny i farmacji. Pewne jest, że stało się tak na mocy ordynacji cesarza Karola IV, który zakazał lekarzom wyrobu lekarstw, powołując tym samym zawód farmaceuty. W XV w. (1423), w dokumentach pojawia się imię następnego aptekarza głogowskiego – Henryka.
Skomasowanie sprzedaży lekarstw w magazynach aptecznych ukierunkowało je wprawdzie w kierunku medycznym, nie zapobiegło jednakże sprzedaży w nich wyrobów cukierniczych, alkoholu, wosku do pieczęci, przypraw aromatycznych. Apteki przypominały w dalszym ciągu sklepy kolonialne, połączone często z konsumpcją i wyszynkiem oraz wykonywaniem na miejscu prostych zabiegów leczniczych np. lewatyw.
Literatura:
W. Głowacki, Śląsk średniowieczny wzorem dla aptekarstwa polskiego, Katowice 1947;
A. Henschel, Schlesiens Wissenschaftliche Zustände, Breslau 1850;
J. Jankowski, Historia medycyny średniowiecznej w Polsce, Wrocław 1988;
H. Müller-Hester, 700-jähriges Jubiläum der Apotheke [w:] „Deutscher Apotheker Zeitung”, nr 55, 1940;
W. Roeske, Początki aptekarstwa polskiego na tle aptekarstwa europejskiego [w:] „Farmacja Polska”, nr 1, 1983.
Jerzy Jankowski [EZG z. 14, 1994, Apteki w średniowiecznym Głogowie]
