Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
(Nowa strona: Kategoria:Obiekty wojskowe =Wartownia z 1925 r.= Po zakończeniu I wojny św. dowództwo niemieckie rozpoczęło studia nad zabezpieczeniem granicy z Polską. Zapadła wówczas, sp...) |
(Nowa strona: Kategoria:Obiekty wojskowe =Wartownia z 1925 r.= Po zakończeniu I wojny św. dowództwo niemieckie rozpoczęło studia nad zabezpieczeniem granicy z Polską. Zapadła wówczas, sp...) |
Aktualna wersja
Wartownia z 1925 r.
Po zakończeniu I wojny św. dowództwo niemieckie rozpoczęło studia nad zabezpieczeniem granicy z Polską. Zapadła wówczas, sprzeczna z postanowieniami Traktatu Wersalskiego, decyzja o umocnieniu wybranych obszarów. Już na początku lat 20. na zlecenie naczelnego dowództwa przystąpiono do projektowania nowego typu schronów bojowych. Poszczególne jednostki Inspekcji Saperów i Fortyfikacji podjęły prace badawcze nad wydzielonymi obszarami. Należały do nich okolice: Kostrzynia, Królewca, Giżycka i Głogowa.
Poszczególne sztaby twierdz rozpoczęły budowę fortyfikacji. W 1925 r. sztab wojskowy w Głogowie otrzymał plany pozycji i instrukcje budowlane nowych schronów bojowych. W tym samym roku w bardzo szybkim tempie ruszyły prace budowlane prowadzone przez jednostki saperów fortyfikacyjnych garnizonu głogowskiego. Wykonano szesnaście obiektów, z których osiem wybudowano na prawym brzegu Odry, a pozostałe na lewym. Były to konstrukcje mieszane: betonowo-ceglane. Obiekty położone na prawym brzegu zostały usytuowane zaledwie 11 km od granicy z Polską i tworzyły przyczółek o charakterze zaczepnym. Miały one osłaniać przedpole miasta, a także ewentualną koncentrację własnych wojsk. Obiekty te zostały rozmieszczone na łuku utworzonym przez miejscowości: Wyszanów, Gola, Stare Drzewce. W rejonie tym wybudowano również szereg umocnień polowych w postaci rowów przeciwczołgowych, okopów, opierając się na umocnieniach z okresu I wojny światowej. Mimo, że prace fortyfikacyjne były prowadzone w tajemnicy, zostały one zlokalizowane przez wrocławską agenturę alianckiej Międzysojuszniczej Komisji Kontroli. Pod koniec 1926 r. sprawa została przekazana do siedziby głównej Komisji. Po rozwiązaniu Komisji, w styczniu 1927 r. sprawę przejęła Konferencja Ambasadorów. Na skutek nowego porozumienia, z lutego 1927 r., Niemcy zostali zmuszeni do zniszczenia 34 obiektów, w tym ośmiu z rejonu Głogowa.
Na terenie miasta pozostało osiem obiektów fortyfikacyjnych. Były to niewielkie schrony bojowe, których głównym celem była ochrona linii kolejowej, mostów na Odrze. Do obecnych czasów zachowała się jedynie wartownia, znajdująca się przy linii kolejowej Głogów-Wrocław, nad Odrą, przy Zamku Książąt Głogowskich. Obiekt ten składa się z następujących pomieszczeń:
- Pomieszczenia obserwacyjno-bojowego z dwoma otworami strzelniczymi.
- Śluzy wejściowej prowadzącej do niżej położonego pomieszczenia.
- Pomieszczenia głównego z małym schowkiem pod schodami, otworem wentylacyjnym i betonowymi podstawkami dla urządzeń technicznych.
Przeznaczeniem tego obiektu była ochrona linii kolejowej, elektrowni miejskiej, a także wiaduktu i mostu drogowego.
Literatura:
J. Miniewicz, B. Perzyk, Międzyrzecki Rejon Umocniony, Warszawa 1993;
T. Rawski, Niemieckie umocnienia na ziemiach polskich 1919-1945 [w:] Studia i materiały do historii wojskowości, t. XII, cz. 1, Warszawa 1966;
M. Rogalski, M. Zaborowski, Fortyfikacja wczoraj i dziś, Warszawa 1978.
Krzysztof Motyl [EZG z. 17, 1994 - Twierdza Głogów – wartownia z 1925 r.]
