Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
(→Obora) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| - | |||
[[Kategoria: Miejscowości]] | [[Kategoria: Miejscowości]] | ||
=Obora= | =Obora= | ||
Aktualna wersja
Obora
Obora jest dawną wsią, która znajdowała się na Ostrowie Tumskim (w znaczeniu: teren między Odra a korytem Starej Odry), około 1,5 km na wschód od kolegiaty. Obecnie jest to teren Głogowa. Pochodzenie nazwy wsi wiąże się z istniejącym tu w przeszłości folwarkiem z oborami dla bydła. Sama nazwa miejscowości kształtowała się następująco: 1298 r. i 1315 r. – Obora; 1360 r. – Ober. W czasach późniejszych powstała nazwa Oberau, która przetrwała do 1945 r. W 1946 r. miejscowość nosiła nazwę Wysoki Gaj.
Pierwsza wzmianka o Oborze pochodzi z 2 XII 1298. Książę Henryk III dla zapewnienia miastu rozwoju i dobrobytu przekazał mieszczanom głogowskim za 50 marek zagajnik ciągnący się od Odry do miasta, opierający się o granicę wsi Obora (dokument ten potwierdzili następnie wspólnie Henryk IV i Przemko). Ten sam Henryk ufundował 8 II 1308 w Głogowie klasztor klarysek i przekazał im między innymi Oborę z młynem przed fosą miejską na Odrze. Wieś była własności klasztoru aż do 1810 r., kiedy to rząd pruski edyktem sekularyzacyjnym zniósł wszelkie fundacje klasztorne i kościelne oraz ogłosił ich majątki własnością państwową.
Ciężkie czasy dla Obory przyszły wraz z kampanią napoleońską. W 1806 r. 25-dniowe oblężenie twierdzy przez Francuzów spowodowało poważne zniszczenia we wsi. Następnie podczas obrony Głogowa przez wojska napoleońskie w 1813 r., gdy Rosjanie pod dowództwem gen. von Rosena ostrzeliwali twierdzę ze Starych Serbów, wieś została ponownie zniszczona. Po odejściu Francuzów władze wojskowe zezwoliły na odbudowanie wsi pod warunkiem że domy nie będą budowlami masywnymi, aby na przedpolu twierdzy nie było trwałych przeszkód utrudniających ewentualną jej obronę. W połowie XIX w. wysokie dochody przyniosło miastu wydzierżawienie pastwisk miejskich i tzw. połowizny roli i łąk pod Oborą. W tym samym czasie, podczas rozbudowy twierdzy, pomiędzy wsią a zabudowaniami na wyspie wybudowano fort, a jego nazwa Ober Redoute pochodziła najprawdopodobniej od nazwy wsi. Dnia 30 I 1894 odnotowano, że we wsi wybuchł groźny pożar.
Od przełomie XIX i XX w okolicach Głogowa rozwijał się ruch rekreacyjny. Przewodniki zachwalały okolice Obory, jako wspaniałe tereny spacerowe, a we wsi dla odwiedzających i ludności miejscowej utworzono zaplecze gastronomiczne i rozrywkowe. Obecnie na miejscu, gdzie znajdowała się wieś, pozostały tylko gruzy penetrowane przez „poszukiwaczy skarbów”.
Literatura:
J. Blaschke, Geschichte der Stadt Glogau und des Glogauer Landes, Glogau 1913;
Einwohnerbuch für Stadt und Kreis Glogau, Glogau 1943;
J. Jankowski, Słownik historyczno – geograficzny Ziemi Lubuskiej (maszynopis w zbiorach TZG);
G. Krauze, Glogauer Wanderbuch, Glogau 1935;
J. Sadowski, Zmiany nazw miejscowości powiatu głogowskiego po roku 1945, Głogów 1994;
K. Wutke, Die Inventare der nichtstaatlichen Archive Schlesiens, Breslau 1915.
Paweł Łachowski [EZG z. 25, 1995 – Obora]
