Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej

(Różnice między wersjami)

Marcin (Dyskusja | wkład)
(Nowa strona: Kategoria: Historia polityczna i społeczna do 1945 =Podział Głogowa w 1360 roku= Książę żagańsko-głogowski Henryk V Żelazny w testamencie spisanym 10 I 1360 zapisał poł...)
Następna edycja →

Aktualna wersja

Podział Głogowa w 1360 roku

Książę żagańsko-głogowski Henryk V Żelazny w testamencie spisanym 10 I 1360 zapisał połowę Głogowa cesarzowi Karolowi IV. Testament książęcy wymienia nazwiska kilkunastu mieszczan głogowskich, których nieruchomości stanowiły punkty graniczne. Są to: Hanko Schwartzen, Krumpfuzz - właściciel słodowni, Bertram, Hanko Franken, Konrad z Brzostowa, Heintzen Visscher, Bertram, Hanko Franken i Piotr Visscher. Granica dzieląca miasto biec miała od kościoła św. Mikołaja do słodowni i dalej wzdłuż dzielnicy Brandstoysche i dzielnicy zamkowej aż do kościoła franciszkanów. Wspólną własność stanowić miał kościół św. Mikołaja wraz ze szkołą i plebanią oraz rzeźnia, targ solny i waga miejska, a także most i jazy na Odrze oraz młyn wodny na rzece i prowadząca do młyna droga. Wspólną własność stanowić miały także dochody z targu solnego, ceł, wagi i pastwisk miejskich, na których bydło wypasać miał jeden wspólny pasterz. Do księcia i do cesarza należeć miało po: 20 ław chlebowych, 20 ław mięsnych, 2 kramy z sadłem, 11 kramów kupieckich i 30 kramów obuwniczych. Obie części miasta podlegać miały odrębnej jurysdykcji, z wyjątkiem spraw dotyczących wspólnie użytkowanych urządzeń. Cesarz otrzymywał także w testamencie głogowskiego księcia posiadłości wiejskie. Ich granicę stanowić miała droga biegnąca od baszty szpitalnej w kierunku Polkowic. Otrzymał także połowę wsi Grębocice oraz probostwo przy kolegiacie głogowskiej a także 3 prebendy i 4 altarie. Podobnie podzielił książę miasto Bytom Odrzański i sąsiadujące z nim włości.

Literatura:
J. Chutkowski, Dzieje Głogowa, t. I, Legnica 1991;
J. Gilewska-Dubis, Regesty Śląskie, t. V, Wrocław 1992;
K. Jasiński, Rodowód Piastów śląskich, t. II, Wrocław 1975;
P. Wiktorski, Na koniec wzeszło słońce, Warszawa 1984.

Jerzy Herman [EZG z. 39, 1996 – Podział Głogowa]