Aktualna wersja

Przedmieście Wiązów (Rüstervorstadt)

W staraniach o poszerzenie granic twierdzy, rozpoczętych w 1843 r. przez władze Głogowa, usiłowano uzyskać zgodę władz wojskowych na rozbudowę miasta w kierunku południowym. W tej sytuacji magistrat zmuszony były odstąpić od dalszych rozmów i opracować nowy plan, i wybudowanie czwartej bramy miejskiej. Pertraktacje toczyły się długo i ostatecznie utknęły na martwym punkcie w dniach rewolucji 1848 r. W 1851 r. ponownie rozpoczęto rozmowy i zdawało się, że po długich naradach, w 1857 r. osiągnięto porozumienie. Jednakże władze wojskowe zażądały za poszerzenie granic twierdzy kwoty 1.700.000 talarów, sumy na owe czasy tak dużej, że miasto w żaden sposób nie mogłoby jej zapłacić. który umożliwiłby dalszy rozwój przestrzenny miasta. Postanowiono więc założyć osobne przedmieście, w słusznym zresztą przekonaniu, że z czasem uda się go połączyć z miastem. Wybór padł na tzw. „Ogród Wiązów” („Rüstergarten”), znajdujący się na zachód od miasta, w okolicach dzisiejszych ulic Mickiewicza i Elektrycznej. W 1858 r. oferowano mieszkańcom do sprzedaży poszczególne parcele budowlane o ogólnej powierzchni 25,5 mórg. Bardzo szybko wszystkie zostały zakupione. Władze wojskowe wyraziły zgodę na zabudowę. Wytyczono ulice i już w następnym roku można było rozpocząć prace ziemne.

Teren pod budowę nowego przedmieścia został wybrany prawidłowo. W pobliżu płynęła Odra. Tędy przebiegała też pierwsza linia kolejowa łącząca Głogów z Żaganiem, Berlinem i Wrocławiem. Tutaj też znajdował się dworzec towarowy. Istniały więc wszelkie możliwości do budowy nie tylko domów mieszkalnych, ale również zakładów, przemysłowych - dla których w mieście brakowało miejsca. Powstały tam następnie: browar, odlewnia żelaza, fabryka pieców kaflowych, fabryka zegarów wieżowych, wytwórnia kapeluszy i cały szereg drobnych zakładów. W pobliżu wybudowana została również miejska gazownia, tutaj też usytuowane zostały warsztaty kolejowe i znalazły się budynki administracyjne zarządu kolei.

Błąd przy generowaniu miniatury: Nie można utworzyć katalogu docelowego

Bardzo szybko teren „Przedmieścia” - bo tak go nazywano, stał się zbyt ciasny. Chętnych do kupna ziemi i wybudowania domów mieszkalnych i zakładów przemysłowych było ciągle wielu. W tej sytuacji miasto w 1864 r. zakupiło za 10.052 talarów dalsze 15 mórg ziemi przylegających do przedmieścia w kierunku Brzostowa. Zanim jednak doszło do jej rozparcelowania, wszechmocne władze wojskowe zażądały wyłączenia z tego obszaru 9 mórg dla założenia nowego fortu. Ponadto nie wyrażały zgody na zabudowanie pozostałej części, z uwagi na konieczność zapewnienia swobodnego pola ostrzału artyleryjskiego. Rozwój przedmieścia, nazywanego również „Przedmieściem Wiązów” był nadal bardzo utrudniony. Ponadto sama komunikacja z miastem była dosyć skomplikowana. Nie było jeszcze obecnej Al. Wolności: na tym terenie znajdowały się place ćwiczeń i składy drewna, a w pobliżu dzisiejszego pl. Tysiąclecia nawet Fort Szubienicy (Galgenschanze) - tutaj znajdowała się w wcześniej szubienica miejska). Pomimo tego, aż do rozszerzenia granic miasta na wschód w 1873 r., „Przedmieście Wiązów” stanowiło jedyną możliwość jego rozbudowy.

Literatura:
J. Blaschke, Geschichte der Stadt Glogau und des Glogauer Landes, Glogau 1913, s. 517-520;
J. Chutkowski, Dzieje Głogowa, t. II s. 46-47, Legnica 1991.

Janusz Chutkowski [EZG z. 38, 1996 – Przedmieście Wiązów]

Źródło: "http://192.168.10.245/ezg/index.php/Przedmie%C5%9Bcie_Wi%C4%85z%C3%B3w_%28R%C3%BCstervorstadt%29"

Kategorie: Urbanistyka i architektura | Historia polityczna i społeczna

@@ Linia 5: / Linia 5: @@
 [[Grafika:Wiązy1.jpg|left|150px]] W staraniach o poszerzenie granic twierdzy, rozpoczętych  w 1843 r. przez władze Głogowa, usiłowano uzyskać zgodę władz wojskowych na rozbudowę miasta w kierunku południowym. W tej sytuacji magistrat zmuszony były odstąpić od dalszych rozmów i opracować nowy plan, i wybudowanie czwartej bramy miejskiej. Pertraktacje toczyły się długo i ostatecznie utknęły na martwym punkcie w dniach rewolucji 1848 r. W 1851 r. ponownie rozpoczęto rozmowy i zdawało się, że po długich naradach, w 1857 r. osiągnięto porozumienie. Jednakże władze wojskowe zażądały za poszerzenie granic twierdzy kwoty 1.700.000 talarów, sumy na owe czasy tak dużej, że miasto w żaden sposób nie mogłoby jej zapłacić. który umożliwiłby dalszy rozwój przestrzenny miasta. Postanowiono więc założyć osobne przedmieście, w słusznym zresztą przekonaniu, że z czasem uda się go połączyć z miastem. Wybór padł na tzw. „Ogród Wiązów” („Rüstergarten”), znajdujący się na zachód od miasta, w okolicach dzisiejszych ulic Mickiewicza i Elektrycznej. W 1858 r. oferowano mieszkańcom do sprzedaży poszczególne parcele budowlane o ogólnej powierzchni 25,5 mórg. Bardzo szybko wszystkie zostały zakupione. Władze wojskowe wyraziły zgodę na zabudowę. Wytyczono ulice i już w następnym roku można było rozpocząć prace ziemne.
 Teren pod budowę nowego przedmieścia został wybrany prawidłowo. W pobliżu płynęła Odra. Tędy przebiegała też pierwsza linia kolejowa łącząca Głogów z Żaganiem, Berlinem i Wrocławiem. Tutaj też znajdował się dworzec towarowy. Istniały więc wszelkie możliwości do budowy nie tylko domów mieszkalnych, ale również zakładów, przemysłowych - dla których w mieście brakowało miejsca. Powstały tam następnie: browar, odlewnia żelaza, fabryka pieców kaflowych, fabryka zegarów wieżowych, wytwórnia kapeluszy i cały szereg drobnych zakładów. W pobliżu wybudowana została również miejska gazownia, tutaj też usytuowane zostały warsztaty kolejowe i znalazły się budynki administracyjne zarządu kolei.
-Bardzo szybko teren „Przedmieścia” - bo tak go nazywano, stał się zbyt ciasny. Chętnych do kupna ziemi i wybudowania domów mieszkalnych i zakładów przemysłowych było ciągle wielu. W tej sytuacji miasto w 1864 r. zakupiło za 10.052 talarów dalsze 15 mórg ziemi przylegających do przedmieścia w kierunku Brzostowa. Zanim jednak doszło do jej rozparcelowania, wszechmocne władze wojskowe zażądały wyłączenia z tego obszaru 9 mórg dla założenia nowego fortu. Ponadto nie wyrażały zgody na zabudowanie pozostałej części, z uwagi na konieczność zapewnienia swobodnego pola ostrzału artyleryjskiego. Rozwój przedmieścia, nazywanego również „Przedmieściem Wiązów” był nadal bardzo utrudniony. Ponadto sama komunikacja z miastem była dosyć skomplikowana. Nie było jeszcze obecnej Al. Wolności: na tym terenie znajdowały się place ćwiczeń i składy drewna, a w pobliżu dzisiejszego pl. Tysiąclecia nawet Fort Szubienicy (Galgenschanze)  - tutaj znajdowała się w wcześniej szubienica miejska). Pomimo tego, aż do rozszerzenia granic miasta na wschód w 1873 r., „Przedmieście Wiązów” stanowiło jedyną możliwość jego rozbudowy.
+[[Grafika:Wiązy2.jpg|right|150px]] Bardzo szybko teren „Przedmieścia” - bo tak go nazywano, stał się zbyt ciasny. Chętnych do kupna ziemi i wybudowania domów mieszkalnych i zakładów przemysłowych było ciągle wielu. W tej sytuacji miasto w 1864 r. zakupiło za 10.052 talarów dalsze 15 mórg ziemi przylegających do przedmieścia w kierunku Brzostowa. Zanim jednak doszło do jej rozparcelowania, wszechmocne władze wojskowe zażądały wyłączenia z tego obszaru 9 mórg dla założenia nowego fortu. Ponadto nie wyrażały zgody na zabudowanie pozostałej części, z uwagi na konieczność zapewnienia swobodnego pola ostrzału artyleryjskiego. Rozwój przedmieścia, nazywanego również „Przedmieściem Wiązów” był nadal bardzo utrudniony. Ponadto sama komunikacja z miastem była dosyć skomplikowana. Nie było jeszcze obecnej Al. Wolności: na tym terenie znajdowały się place ćwiczeń i składy drewna, a w pobliżu dzisiejszego pl. Tysiąclecia nawet Fort Szubienicy (Galgenschanze)  - tutaj znajdowała się w wcześniej szubienica miejska). Pomimo tego, aż do rozszerzenia granic miasta na wschód w 1873 r., „Przedmieście Wiązów” stanowiło jedyną możliwość jego rozbudowy.
 <small>

Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej