Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej

Wersja z dnia 13:23, 3 gru 2008; Marcin (Dyskusja | wkład)
(różn) ← Poprzednia wersja | Aktualna wersja (różn) | Następna wersja → (różn)

Drogowskazy leśne

Ludzie tak dziś jak i w dawniejszych czasach mieli problemy z orientacją w lasach. Dlatego nadawano konkretnym miejscom lub drogom nazwy związane z przeznaczeniem, rzeźbą terenu, wydarzeniem itp. Stawiano również obiekty oznaczające te miejsca, co ułatwiało odnalezienie właściwej drogi.

Obecnie na ziemi głogowskiej znanych jest osiem obiektów, które można zakwalifikować jako drogowskazy lub kamienie pamiątkowe. Pierwsze cztery są typowymi drogowskazami. Jeden znajduje się 8 km od Głogowa (jadąc szosą do Wschowy przez Golę) przy skrzyżowaniu z drogą do ośrodka wypoczynkowego „Leśna Dolina”. Drogowskaz ten przypomina głaz narzutowy. Jest podmurowany, posiada zatarty napis Carl Berthold Str. Kolejny kamień z takim samym napisem znajduje się przy końcu drogi (po wschodniej stronie) w okolicach ośrodka „Leśna Dolina”. Podobny kamień (rys. 1) z zachowanym napisem Alfred Bautz Weg znajduje się na zachód od „Leśnej Doliny” (przy skrzyżowaniu). Ostatni znajduje się przy zachodnim krańcu drogi. Napisy na kamieniach oznaczały nazwę drogi, przy której stały. Trzy kilometry od „Leśnej Doliny”, jadąc prosto w kierunku Kulowa, przy kolejnym skrzyżowaniu, stoi interesujący obiekt nazwany przez Niemców Grüner Tisch (Zielony Stół).

Następny obiekt znajduje się na północ od Kotli. Na drodze z Kotli do Krążkowa, po przejechaniu 4 km, natrafiamy na punkt czerpania wody, za nim skręcamy w lewo i dalej jeszcze około 250 m widzimy po lewej stronie drogi płaski kamień z rytami i datą wkopany w ziemię.

Inny „drogowskaz” znajduje się w Puszczy Tarnowskiej. Poruszając się drogą łączącą Siedlisko z Chełmkiem koło Lubięcina, około 7 km od Siedliska, przy rozwidleniu dróg na Chełmek i Dąbrówno znajduje się duży kamień (rys. 3). Najprawdopodobniej podczas rozkuwania tego głazu na potrzeby budowlane, robotnicy zauważyli, iż smugi wewnętrznej struktury minerałów w miejscu rozkucia układają się w kształt postaci ludzkiej. Zdecydowano się zapewne wtedy pozostawić ten głaz na miejscu. Na mapie z 1913 r. miejsce to nazwane jest Rother Mann (Czerwony Człowiek). Obecnie leśnicy i okoliczna ludność nazywają ten kamień „Czerwona małpa”

Ostatnie dwa kamienie są prawdopodobnie symbolem dawnych wydarzeń, ale zapewne wtórnie służyły jako punkty orientacyjne.

Paweł Łachowski [EZG z. 19, 1994 - Drogowskazy leśne]