Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
Więzienie forteczne (Hornburg)
Na wschodniej stronie twierdzy, przy Bramie Wrocławskiej znajdował się obiekt wojskowy, tzw. Hornburg („rogatka”). Był to dwukondygnacyjny budynek, na parterze którego znajdował się odwach - stróżówka dla wartowników bramy, natomiast na piętrze mieściło się więzienie forteczne przeznaczone dla więźniów z wyższych stanów. Budynek przylegał tylną ścianą do Urzędu Prowiantowego przy Breslauerstrasse (ul. Powstańców).
Budynek powstał w 1775 r., a następnie został przebudowany w latach 1799-1800, według projektu Christiana V. Schultzego. Odtąd fasada budynku prezentowała się dość okazale, zważywszy jej przeznaczenie. Tworzyło ją siedem osi okiennych, przedzielonych sześcioma masywnymi kolumnami doryckimi, na których wsparty był dwuspadowy dach.
Twierdza, oprócz głównych funkcji (obronność terytorium, bezpieczny kwaterunek garnizonu), ze względu na panujące w niej rygory (zamknięty i patrolowany obszar), stanowiła doskonałe miejsce zesłania. W pomieszczeniach Hornburga więzieni byli m.in. generał von der Groeben, hrabia von Ballestrem, polscy przywódcy powstańczy, jak gen. Jan Nepomucen Umiński, oficerowie, politycy, duchowni, także - poeta Fritz Reuter.
Budynek został rozebrany po 1873 r., gdy zlikwidowano umocnienia w tej części miasta, poszerzając go o wschodnią część. Dzisiaj w tym miejscu stoi fragment muru dawnej prochowni z portalem z rozebranego budynku dawnej komendantury przy rynku, przeniesionym w to miejsce na początku XX wieku.
Literatura:
J. Blaschke, Geschichte der Stadt Glogau und des Glogaues Landes, Glogau 1913;
G. Podruczny, Budownictwo wojskowe w twierdzy Głogów w latach 1740-1806, referat wygłoszony na konferencji „Fortyfikacja na Ziemi Lubuskiej”, Zielona Góra 2003.
Rafael Rokaszewicz [EZG z. 68, 2008 - Twierdza Głogów - więzienie forteczne (Hornburg)]
