Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
Stępczak Ludwik
Nauczyciel, pionier szkolnictwa w Sławie. Działacz społeczny i kronikarz.
Ludwik Stępczak urodził się 9 V 1909 w Wijewie, w rodzinie kupieckiej. W 1923 r. ukończył Publiczną Szkołę Powszechną w Wijewie, a w 1928 r. Państwowe Seminarium Nauczycielskie Męskie w Lesznie. Do Związku Nauczycielstwa Polskiego wstąpił w 1932 r. W latach 1928-1939 pracował na terenie Wielkopolski w szkołach powszechnych w: Bukowcu Górnym, Gninie, Kopankach i Lowyniu. Służbę wojskową odbył w 1930 r. w Śremie, gdzie mianowany został na stopień podporucznika. Po wybuchu wojny w 1939 r. dowodził Samodzielną Kompanią Karabinów Maszynowych. Został ranny w okolicach Kutna. Z obozu jenieckiego w Łagiewkach zbiegł do rodzinnej wsi, gdzie jako pomocnik kupiecki doczekał w lutym 1945 r. wyzwolenia. Miał pięciu braci.
W dniu 26 II 1945 Ludwik Stępczak uruchomił Publiczną Szkołę Powszechną w Wijewie, a następnie 2 VI 1945 pierwszą w powiecie głogowskim Publiczną Szkołę Powszechną w Sławie, której kierownikiem był do września 1947 r. W 1946 r. zastępował kilkakrotnie inspektora oświaty. 25 XI 1945 uruchomił w Sławie Publiczną Szkołę Dokształcająco-Zawodową, którą kierował do marca 1953 r. (uczył historii i geografii). 27 XII 1947 zawarł związek małżeński z Heleną Torge. Jego syn - Janusz jest oficerem, a córka Irena - technikiem - ekonomistą.
W 1948 r. Stępczak ukończył trzyletni Instytut Pedagogiczny o kierunku historii. W latach 1945-1947 napisał nieocenioną dziś, kronikę sławskiej szkoły powszechnej, w której ukazał wydarzenia mające miejsce w Sławie. W 1952 r. został przez pracowników aparatu partyjnego oskarżony o klerykalizm, złą postawę wobec władzy ludowej. Mając zakaz pracy z młodzieżą, od marca 1953 r. pracował jako księgowy w tartaku. Od 1954 r. prowadził zajęcia muzyczne jako instruktor śpiewu w Państwowym Domu Dziecka i Społecznym Ognisku Muzycznym. Nie szczędził czasu na pracę społeczną, m.in. inicjował akcje charytatywne, prowadził chór szkolny i kościelny, pisał artykuły krajoznawcze do gazet lokalnych oraz kronikę kościelną parafii sławskiej. 1 IX 1955 powrócił do pracy w szkole podstawowej jako nauczyciel. Zmarł nagle na skutek wylewu krwi 20 IV 1957. Dziesięć dni później Komisja Rehabilitacyjna przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Zielonej Górze uznała zarzuty wysuwane przeciwko niemu za bezpodstawne i zrehabilitowała go w pełnym zakresie.
Źródła:
Akta personalne i notatki L. Stępczaka w posiadaniu rodziny;
L. Stępczak, Kronika Publicznej Szkoły Powszechnej w Sławie Śląskiej 1945-1947 (maszynopis);
Wywiady przeprowadzone z: H. Stępczak, I. Grabowską i Cz. Pacygą.
Artur Pacyga [EZG z. 32, 1995 – Stępczak Ludwik]
