Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
Salomea
Pierwsza księżna głogowska, żona Konrada I (1249- po 1267 do około 1271).
Salomea urodziła się przed 1236 r. Była córką księcia wielkopolskiego Władysława Odonica. Wychowywała się w Poznaniu na dworze swojego ojca, a później brata – Przemysława, ożenionego z córką Henryka Pobożnego – Elżbietą. Na dworze poznańskim schronił się brat Elżbiety Konrad, po bezskutecznych staraniach o uzyskanie własnej dzielnicy, i tutaj poznał księżniczkę Salomeę. Ich ślub odbył się również w Poznaniu w czasie Świąt Bożego Narodzenia 1249 r. Najprawdopodobniej w 1252 r. młoda para przeniosła się do księstwa głogowskiego, wywalczonego przez Konrada przy pomocy swojego szwagra w wojnie z braćmi.
Księżna Salomea, zgodnie z zachowaną tradycją, miała opinię osoby dobrej, pobożnej i prawej. Popierała polskie duchowieństwo w Głogowie i jak głosi legenda ona właśnie wybrała miejsce na budowę nowej kolegiaty, wypuszczając z wieży zamku białego gołębia, który usiadł na wałach dawnego grodu. Do naszych czasów zachował się kamienny posąg księżnej, umieszczony pierwotnie w niszy chóru kościoła kolegiackiego, naprzeciw posągu jej męża. Salomea urodziła sześcioro dzieci: trzech synów i trzy córki. Synowie: Henryk (III), Konrad i Przemko – podzielili się księstwem głogowskim. Z córek – Anna została żoną Ludwika II bawarskiego, Eufemia wyszła za Albrechta II, hrabiego Gorycji, a Jadwiga wstąpiła do klasztoru klarysek wrocławskich.
Salomea zmarła po 1267 r. i została pochowana w głogowskim kościele dominikanów. Po jej śmierci książę Konrad ożenił się z Zofią, córką margrabiego Miśni.
Literatura: O. Balzer, Genealogia Piastów, Kraków 1895, s. 236-238; J. Blaschke, Geschichte der Stadt Glogau und des Glogauer Landes, Glogau 1913; Historia Śląska od najdawniejszych czasów do roku 1400, pod red. S. Kutrzeby, T. I, Kraków 1933; K. Jasiński, Rodowód Piastów śląskich, t. I, s. 123, Wrocław 1973; Kronika Wielkopolska, Warszawa 1965, s. 235.
Janusz Chutkowski [EZG z. 5, 1993 – Salomea]
