Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
Griesinger Euglen
Architekt i urbanista, w latach 1921-1928 architekt miejski (Stadtbaurat) Głogowa.
Eugen Griesinger urodził się 1 X 1887. W 1916 r. uzyskał dyplom budowniczego. Pracę w Głogowie rozpoczął w październiku 1921 roku. Przybył z Wirtembergii i otrzymawszy tytuł Miejskiego Radcy Budowlanego (Stadtbaurat), stanął na czele Miejskiego Urzędu Budowlanego, zastępując na tym stanowisku radcę Rosta. Nominację na swój urząd otrzymał od ówczesnego burmistrza F. Soetbeera. Urzędowi pod jego kierownictwem podlegało „budownictwo drogowe i podziemne”, miejskie zakłady wodociągowo – kanalizacyjne oraz nadzór budowlany.
Okres, w którym E. Griesinger rozpoczął pracę w Głogowie to czas dynamicznego rozwoju miasta, po wielu wiekach ograniczeń urbanistycznych związanych z istnieniem twierdzy. Pierwszym zadaniem, z którym miał się zmierzyć było zamknięcie dwóch pierzei w sąsiedztwie hotelu „Hindenburg” u zbiegu ulic Potsdamstraße i Königstraße (Poczdamska i Jedności Robotniczej). Pomimo, że plany zostały przygotowane, zamierzenie należało wstrzymać, ponieważ szalejąca inflacja skutecznie uniemożliwiała przystąpienie do prac budowlanych. Jednak już w 1924 r. plany zaczęto wprowadzać w życie. Początkowo wzniesiono kamienice przy Königstraße, następnie przy Potsdamstraße. Kolejne były Sedanstraße (Sybiraków) z pięknym pasem zieleni oraz Weißenburgstraße (Łużycka).
W kolejnych latach budownictwo mieszkaniowe było dla miasta priorytetem. E. Griesinger wykonał nie tylko wiele projektów zabudowy poszczególnych ulic, ale także budowy nowych osiedli mieszkaniowych. Nieskrępowany rozwój terytorialny miasta pozwolił na rozwój zabudowy, szczególnie w południowym kierunku. Powstało tam osiedle domków jedno- i wielorodzinnych przy Holteistraße (dziś Morcinka), Gutenbergstraße (Połaniecka), Eichendorffstraße (Chopina), Knötelstraße (Długosza), Bachstraße (Kadłubka), Holbeinstraße (Gomółki), Herzog-Konradstraße (Kościuszki). Zaprojektowana wówczas sieć ulic bez istotnych modernizacji funkcjonuje do dnia dzisiejszego. Na potrzeby mieszkań dla głogowian, zaadoptowano także częściowo koszary artyleryjskie na Ostrowie Tumskim, a także tzw. Flemminghaus.
Praca E. Griesingera i jego zespołu nie ograniczała się jedynie do projektowania i wytyczania nowych ulic i terenów pod ich zabudowę. Realizowano także duże projekty obiektów użyteczności publicznej. W latach 1924–1928 wybudowano gmach Pestalozzischule (obecnie I LO), w 1927 r. oddano do użytku nowy stadion sportowy przy Bismarckstraße (Wita Stwosza). Na początku lat 30. wybudowano nowoczesny basen odkryty. Obiekt ten pełnił swoją funkcję aż do 1997 r., kiedy został zamknięty po „powodzi tysiąclecia”. Także tzw. Milchhäuschen (Domek Mleczny), charakterystyczny budynek na obrzeżu „Ronda Konstytucji 3 Maja” jest autorstwa E. Griesingera.
Niełatwym zadaniem była przebudowa Teatru Miejskiego. Opracowano plan ze ścisłymi wytycznymi konserwatorskimi. Teatr musiał spełnić wiele wymogów bezpieczeństwa (występował problem szybkiej ewakuacji widzów z widowni), przy czym chciano zachować jak najwierniejszy oryginałowi wygląd (wówczas rozebrano zewnętrzne schody w głównym portalu wejściowym). Prace zakończono w 1928 roku. E. Griesinger tak pisał po ich zakończeniu: „Głogowski teatr w swej nowej postaci powinien w pełni spełniać wymagania średniego miasta przez najbliższe dziesięciolecia (...)”.
Pomimo ewakuacji ludności cywilnej w styczniu i lutym 1945 r., E. Griesinger pozostał w obleganym przez Armię Czerwoną mieście. W ostatniej dekadzie stycznia został mu powierzony obowiązek (wraz z kreisleiterem Karlem Brücknerem) zaopatrzenia ludności cywilnej podczas ewakuacji. Odpowiadali oni m.in. za zaopatrzenie w prąd i wodę, rozdział żywności a także straż pożarną. Po zakończeniu walk o Głogów, Stadtbaurat Griesinger reprezentował cywilne władze miasta, do chwili wyznaczenia nowego „naczelnika” przez Rosjan. Nie są znane szczegóły dotyczące jego pobytu w Głogowie po zakończeniu działań wojennych.
Po wojnie E. Griesinger trafił na teren środkowych Niemiec do Jeny. W tym, także zniszczonym przez bombardowania mieście, n objął funkcję radcy budowlanego, którą następnie pełnił przez wiele lat. Eugen Griesinger zmarł w Stuttgarcie w maju 1978 roku.
Literatura:
A. Bok, Z. Rybka, 200 lat Teatru Miejskiego w Głogowie, Głogów 1999;
Das war Glogau. Stadt und Land an der Oder, Hannover 1991;
„Neuer Glogauer Anzeiger” 1967, nr 9 i 1978, nr 7;
E. Stein., Das Buch das Stadt Glogau [w:] Monographien deutscher Städte, Berlin 1926;
Zbliżenia – Widoki Głogowa, pod red. H. Nogossek, Marburg 1997.
Marcin Burczik [EZG z. 68, 2008 - Griesinger Eugen]
