Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
Podkategoria: Kultura i oświata Podkategoria: Okres po 1945
Wójcik-Michalewicz Julitta
Julitta Wójcik urodziła się 18.08.1938 r. w Grodnie. W 1945 r. z rodzicami przyjechała do Polski. Rodzina osiedliła się w Skwierzynie, w województwie zielonogórskim. Ojciec, Teodor, pracował jako agronom, a matka, Maria z d. Borucka, w punkcie weterynaryjnym. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej również w Skwierzynie, podjęła naukę w tamtejszym Liceum Ogólnokształcącym, które ukończyła w 1955 r. Po maturze dostała pracę w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Skwierzynie na stanowisku kierownika działu statystyki. Była cenioną pracownicą, która angażowała się w pracę oraz działalność kulturalną w miejscowej placówce kultury.
Jesienią 1961 r., w trakcie obchodów jubileuszu zespołu pieśni i tańca w Skwierzynie, otrzymała propozycję pracy w Głogowie, gdzie szukano kadr „na odcinek kultury”. Po przedstawieniu planu pracy w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej, od 1.01.1962 r., objęła kierownictwo Powiatowego Domu Kultury (PDK). Ambitna i pracowita, jako animatorka kultury zrealizowała tu wiele ze swoich pomysłów. Jednym z nich było utworzenie zespołu muzycznego „Głogi”, a następnie również grupy wokalnej i tanecznej. Formacje te stały się na lata kulturalnym wizytówkami Głogowa. Niektóre związane z nimi osoby odnosiły sukcesy indywidualne na ogólnopolskich przeglądach lub festiwalach i rozwijały kariery artystyczne. Ważnym elementem jej aktywności była edukacja teatralna lokalnej społeczności. J. Wójcik zainicjowała współpracę z ośrodkami teatralnymi w kraju, dzięki której, przeważnie co miesiąc, odbywały się w mieście spektakle teatralne teatrów dramatycznych z Poznania, Zielonej Góry i Wrocławia. Nieodbiegająca wiekiem od najmłodszych bywalców, szybko znalazła z nimi wspólny język. Jak wspominała – „byli to zdolni, piękni ludzie. Nie wiedziałam, że niektórzy z nich mieli złą przeszłość czy pochodzili z trudnych rodzin”. Potrafiła z nimi rozmawiać, mobilizować ich i angażować do licznych przedsięwzięć, ucząc tym samym codziennej kultury bycia i obcowania z kulturą. Była osobą o wielkiej charyzmie i klasie, zaszczepiała młodym ludziom najlepsze wzorce i pasje. Placówka zaczęła tętnić życiem. Było to miejsce modne, w którym chciano bywać. J. Wójcik, propagując aktywność społeczną wśród bywalców PDK, sama aktywnie udzielała się także społecznie. W roku szkolnym 1963-64 kierowała Społecznym Ogniskiem Muzycznym. Od początku istnienia Głogowskiego Towarzystwa Kultury (1966) była członkiem jego Rady, a od 1970 r. przewodniczącą Komisji Rewizyjnej GTK. Równocześnie kontynuowała edukację. W 1969 r. ukończyła studium teatralne przy PWST w Krakowie. Rok wcześniej podjęła studia zaoczne na Uniwersytecie Łódzkim, na wydziale filozoficzno-historycznym, kierunek pedagogika, które po czwartym roku studiów w 1972 r. przerwała z przyczyn zdrowotnych i rodzinnych.
W 1971 r. J. Wójcik zawarła związek małżeński z Adamem Michalewiczem. Po zakończeniu pracy w PDK (1973) zatrudniła się w Spółdzielni Mieszkaniowej „Nadodrze” jako instruktor kultury, jednak po paru miesiącach przeniosła się do Huty Miedzi „Głogów”, gdzie przez 8 lat pracowała na stanowisku specjalistki ds. kultury. W 1980 r. J. Wójcik-Michalewicz wstąpiła do NSZZ „Solidarność”. Działalność związkowa była przyczyną wypowiedzenia jej pracy w 1982 r. Niedługo po zwolnieniu przeszła na rentę inwalidzką (chorowała już na chorobę nowotworową). Wraz z nią został zwolniony jej mąż. Rodzina przeżywała ciężki okres; a ciężar jej utrzymania spadł na A. Michalewicza, który uruchomił własną działalność gospodarczą. Po zmianie ustrojowej pracowała w biurze senatora Władysława Papużyńskiego, a następnie jako dziennikarka w głogowskim oddziale „Gazety Nowej”. Współredagowała biuletyn miejscowego Komitetu Obywatelskiego. Udzielała się również w kulturze, najczęściej społecznie. Pracowała także w sklepie wędkarskim, który jej mąż prowadził przez 10 lat na Os. Kopernik.
Za zaangażowanie i pracę na rzecz kultury została wyróżniona m.in.: Odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1967), Brązowym Krzyżem Zasługi (1969), Odznaką Za Zasługi w Rozwoju Województwa Zielonogórskiego (1970), Odznaką Zasłużony Działacz Związku Zawodowego Hutników HM Głogów (1974), Złotą Odznaką Za Zasługi dla Województwa Legnickiego (1978), Medalem Honorowym Prezydenta Miasta Głogowa (2005). J. Wójcik-Michalewicz zmarła po trzyletniej chorobie 26.07.2019 r. Została pochowana na cmentarzu przy ul. Świerkowej.
Źródła: Kronikarskie zapisy. Skrócony rys działalności TMG w latach 1945-1990, rkps, archiwum TZG, passim; Materiały z archiwum rodzinnego; wspomnienia męża, znajomych, przyjaciół; Protokoły Sejmików Głogowskiego Towarzystwa Kultury, Archiwum TZG. Literatura: W.J. Ciesielski, Rozwój ognisk muzycznych w powiecie głogowskim, [w:] Głogów. Zeszyty Lubuskie nr 6, Zielona Góra 1969, s. 104-110; M. Cimek „Głogi” (zespół muzyczny), „Encyklopedia Ziemi Głogowskiej”, z. 75, s. 12-13, Głogów 2015; Zespół Artystyczny „Głogi”. 40-to lecie, 1964-2004, opr. Julita Wójcik. Głogów 2004; M. Kaczkowski, J. Wójcik, Z działalności Głogowskiego Towarzystwa Kultury [w:] Głogów. Zeszyty Lubuskie nr 6, Zielona Góra 1969, s. 98-103; Złączeni wspomnieniami i muzyką. 40 lat zespołu Głogi, film, reż. Z. Lipowski, prod. „Zet” Film Poligrafia Zbigniew Lipowski, TV Master, Głogów 2004; Kulturalny Głogów, film, reż. Z. Lipowski, prod. „Zet” Film Poligrafia Zbigniew Lipowski, Głogów 2006.
Michał Cimek [EZG 80, 2020 – Wójcik-Michalewicz Julitta]
