Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
Wodociągi od 1945 roku
Oblężenie Głogowa w 1945 r. przyniosło miastu ogromne zniszczenia. Wszystkie rejony miasta były całkowicie odcięte od wszelkich mediów jak: energia elektryczna, gaz oraz bieżąca woda. Dlatego w pierwszym okresie była ona dowożona do miasta beczkowozami z pobliskich miejscowości. Pobieżna lustracja zakładu wodociągowego na wyspie oraz zbiornika koło Ruszowic, przyniosły wstępnie zadawalające wnioski. Zniszczenia w tych obiektach nie były zbyt duże i pozwalałaby na w miarę szybki ich rozruch. Jednak dostawy wody do miasta uniemożliwiały przede wszystkim zniszczone główne rurociągi przesyłowe, które w okresie przedwojennym były podwieszone na mostach - które zostały zerwane. Udało się za to uruchomić dość wcześnie stare ujęcia w Paulinowie i okolicach Górkowa. Stamtąd woda samoczynnie dopływała do płd.–zach. i płd.–wsch. dzielnic miasta. Tę część systemu wodociągowego Głogowa udało się uruchomić w końcu 1945 r. Odbudową kierował Józef Drabent, który otrzymał stanowisko kierownika wodociągów. Faktycznie cykl całkowitego uruchomienia wodociągów zakończono dopiero w 1952 r., podłączając do użytku 29 km wyremontowanej sieci rozdzielczej. Produkcja wody w owym okresie wzrosła z 553 tys. m3 w 1952 r. do 693 m3 w 1955 r. W 1956 r. wyremontowano główną magistralę, co umożliwiło znaczną poprawę zaopatrzenia miasta w wodę. Do 1960 r. podłączono do sieci wodociągowej 91,3% budynków w mieście. Mimo to dawał się odczuć postępujący niedobór wody ze względu na stały wzrost liczby mieszkańców oraz powstawanie kolejnych zakładów pracy. Założono, iż Głogów, jako jeden z głównych ośrodków Kombinatu Górniczo–Hutniczego Miedzi, pod koniec XX w. osiągnie liczbę mieszkańców równą lub nawet przekraczającą 100.000. Dlatego zdecydowano się na podjęcie jednej z największych inwestycji komunalnych w powojennych dziejach Głogowa – wybudowanie nowego ujęcia wody. Tereny na Ostrowie Tumskim uznano za wyeksploatowane w tym zakresie. Wyniki badań wiertniczych przeprowadzonych w okolicach Głogowa wskazały na dogodne miejsce do wiercenia nowych studni na północ od wsi Serby. Pierwsze prace rozpoczęto na tym terenie w połowie lat 70. Głównym inwestorem była Wojewódzka Dyrekcja Inwestycji w Legnicy Oddział w Głogowie (w skrócie: WDI O/Głogów). Firma ta już w poprzednim dziesięcioleciu realizowała zadania związane z budową głogowskich osiedli oraz wodociągów i kanalizacji. Pierwszy etap budowy nowego Ujęcia Wody Serby zakończono we wrześniu 1978 r. Wydajność tego zakładu wynosiła 17.000 m3 na dobę. Kontynuowano rozbudowę nowego ujęcia. Prace te zakończono we wrześniu 1983 r. W roku następnym doszło do uroczystego odbioru zamkniętej inwestycji, jakim było Ujęcie Wody Serby. Zakład osiągnął wtedy wydajność 19.000 m3 na dobę. Zarządzeniem Prezydenta Miasta Głogowa nr 16/90 z dnia 22 VI 1990 nastąpił podział wielobranżowego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Głogowie i wyodrębnienie się samodzielnego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji. W maju roku następnego na podstawie uchwały Rady Miasta Głogowa nr XI/63/91 nastąpiło przekształcenie tej firmy w Zakład Budżetowy o nazwie Miejski Zakład Wodociągów i Kanalizacji w Głogowie (MZWiK). 29 V 1992 Prezydent Miasta Głogowa, Jacek Zieliński wyraził zgodę na używanie przez MZWiK herbu miasta na papierze firmowym oraz przy oznaczaniu pojazdów zakładowych. Kolejna poważna zmiana w zakładzie wodociągowym nastąpiła pod koniec 1998 r. W grudniu przekształcono Zakład Budżetowy w Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, pod nazwą Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji (PWiK). W 2001 r. firma została przygotowana do prywatyzacji. 29. XI 2002 nastąpiła sprzedaż 46% udziałów PWiK na rzecz niemieckiej firmy GELSENWASSER SA. W dniu 30 III 2006 rozpoczęto prace związane z akredytacją Laboratorium Badawczego. Jednostka ta uzyskała 18 VII 2007 Certyfikat Akredytacji Laboratorium Badawczego Nr AB 808.
Literatura:
T. Budzińska, Kronika spisana z okazji 25-lecia Wojewódzkiej Dyrekcji Inwestycji Oddział w Głogowie 1963 – 1988, Głogów 1988 [maszynopis];
J. Chutkowski, Dzieje Głogowa, t. I-II, Legnica 1991;
J. Chutkowski, Głogów w XX wieku, Głogów 2004;
J. Morasiewicz, Dokumentacja ujęcia wód infiltracyjnych z utworów czwartorzędowych z projektem robót dla Wodociągów Miejskich w Głogowie woj. Zielonogórskie, Wrocław 1966 [maszynopis];
Z. Szkurłatowski, Gospodarka komunalna Głogowa w latach 1945-1980, [w:] Materiały do dziejów Głogowa, pod red. K. Matwijowskiego, Wrocław 1989.
Paweł Łachowski [EZG nr 70, 2009 - Wodociągi (cz. 3)]
