Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
Cmentarzysko szkieletowe w Glinicy
Od dawna podczas kopania piasku w pagórkowatej okolicy, około 9 km na płd.-zach. od Głogowa, na gruntach wsi Glinica, odkopywano kości ludzkie i zabytki. M.in. w 1905 r. robotnicy w trakcie takich prac odkryli grób. Resztki szkieletu, pucharek gliniany i dwie szpile z brązu przekazano do muzeum we Wrocławiu. Także i w roku następnym w podobnych okolicznościach dokonano podobnego odkrycia, o czym zostali powiadomieni archeolodzy.
Zadecydowało to o podjęciu jeszcze w 1906 r. badań terenowych. W trakcie tych prac zlokalizowano i przebadano dalsze siedem grobów. Tak więc archeolodzy dysponowali dziewięcioma grobami, co pozwoliło im na określenie czasu funkcjonowania cmentarzyska w pradziejach oraz zaszeregowania go do określonej kultury archeologicznej – I epoki brązu (1900-1450 r. p.n.e.), kultury unietyckiej.
Cmentarzysko z Glinicy jest jednym z wielu odkrytych na terenie Śląska. Cechą charakterystyczną tych cmentarzysk jest tzw. szkieletowy obrządek pogrzebowy. Zmarłych składano do jam grobowych w tzw. „pozycji śpiącej”, tj. na prawym boku z podkurczonymi nogami, ugiętymi rękami i dłońmi złożonymi przy twarzy. Ówczesne wierzenia nakazywały wyposażenie ich w dary grobowe – przedmioty, których używali za życia: naczynia gliniane, narzędzia, broń, ozdoby. Niestety na cmentarzysku w Glinicy zmarli wyposażeni byli dość ubogo. Oprócz naczyń glinianych (pucharek, misa, czarka, naczynia bez określonej przynależności typologicznej), pozyskano tylko sześć szpil brązowych (trzy złamane) odkrytych w czterech grobach.
Literatura:
B. Richthofen, Die āltere Bronzezeit in Schlesien, Berlin 1926, s. 11, nr 6;
H. Seger, Neue Grabfunde aus der alten Bronzezeit, „Schlesische Vorzeit”, N. F., t. 4 z 1907 r., s. 2-5, ryc. 8-17;
W. Sarnowska, Kultura unietycka na Śląsku, cz. II, „Silesia Antiqua”, t. 4 z 1962 r., s. 28-29, tabl. IV.
Krzysztof Demidziuk [EZG z. 19, 1994 – Cmentarzysko szkieletowe w Glinicy]
