Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
Rómmel Juliusz w Sławie
Juliusz Rómmel urodził się 2 VI 1881 w Grodnie. W czasie I wojny światowej służył w armii rosyjskiej. Dwukrotnie był ranny. Po upadku caratu, współtworzył polskie oddziały zbrojne na Ukrainie. Po internowaniu przez Austriaków, od listopada 1918 r. współorganizował Wojsko Polskie w odradzającej się ojczyźnie. W zwycięskiej wojnie polsko – radzieckiej (1919–1920) dowodził m.in. 1 dywizją piechoty Legionów. Jako generał brygady został zweryfikowany w 1922 r. (ze starszeństwem od 1919). Od września 1926 r. pracował przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych. W 1928 r. otrzymał awans na generała dywizji. Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. generał Rómmel dowodził armią „Łódź”. Lekko ranny, 8 września został Komendantem Obrony Warszawy (d-cą armii „Warszawa”) oraz d-cą armii „Łódź – Modlin”. Wobec przytłaczającej przewagi wojsk hitlerowskich, wynegocjował 28 września honorową kapitulację stolicy. Będąc w niewoli przebywał m.in. w niemieckim obozie jenieckim - Oflagu VII A w Murnau. Po oswobodzeniu obozu przez Amerykanów 29 IV 1945 na krótko wyjechał do Paryża, następnie powrócił do Polski. Mało znanym epizodem z życia gen. J. Rómmla był „okres sławski”, przypadający na lata 1945–1946. Generał przybył na ziemię głogowską w połowie 1945 r. W związku z tym, że ówczesne życie społeczno–gospodarcze (włącznie z administracją) powiatu koncentrowało się w niezniszczonej Sławie, w niej w ramach zakwaterowania dostał przydział willi przy ul. Głogowskiej (budynek późniejszego ośrodka zdrowia). Chcąc poznać cel przyjazdu i plany na przyszłość generała, burmistrz Sławy Józef Filipowski 17 VI 1945 wydał w swoim mieszkaniu uroczyste przyjęcie na jego cześć. W spotkaniu uczestniczyli ponadto animatorzy życia społeczno–kulturalnego i gospodarczego: pierwszy proboszcz – ksiądz Kazimierz Tomkiewicz oraz kierownik pierwszej polskiej placówki oświatowej w powiecie głogowskim – szkoły podstawowej – Ludwik Stępczak. Po oficjalnych toastach i przemówieniach, gen. J. Rómmel przystał na propozycję włączenia się w życie lokalnej społeczności. Już 24 VI 1945 wziął udział w zebraniu założycielskim „Spółdzielni Rybackiej” w Sławie. Będąc osobą znaną i szanowaną ułatwiał załatwianie na różnych szczeblach administracyjnych spraw nie cierpiących zwłoki. Przykładowo 29 III 1946 dzięki jego protekcji, decyzją władz województwa wrocławskiego uruchomiono nowoczesny młyn motorowy przy ul. Głogowskiej. Sławianom dał się poznać jako człowiek skromny i życzliwy. Należy również odnotować, że siostra generała Maria Niemczynowicz uczyła w tutejszym gimnazjum i liceum języków obcych. Od połowy 1946 r. J. Rómmel coraz częściej wyjeżdżał do Warszawy. W stolicy bowiem, powierzono mu funkcję doradcy Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego ds. szkolenia. Tam też 18 XII 1946. generał pochował małżonkę Marię, co odnotowano w kronice sławskiej. Odpowiedzialne zadania w armii spowodowały ostateczną decyzję o przeprowadzce ze Sławy do Warszawy. Generał J. Rómmel w czerwcu 1947 r. przeszedł w stan spoczynku. Wielokrotnie był odznaczany, m.in. Orderem Virtuti Militari 2, 4 i 5 klasy. Zmarł 8 IX 1967.
Literatura:
M. Cieplewicz, E. Kozłowski, Wrzesień 1939 w relacjach i wspomnieniach, Warszawa 1989;
P. Krassowska. Wspomnienia [w:] Mój dom nad Odrą, pr. zbiorowa pod red. Walentego Nawrockiego, Zielona Góra 1973;
A. Pacyga, Generał Juliusz Rómmel [w:] Kwartalnik „Nasza Sława” nr 1(12) 1999;
J. Rómmel, Za Honor i Ojczyznę, Warszawa 1958;
L. Stępczak, Kronika Publicznej Szkoły Powszechnej w Sławie Śl. (rękopis), Sława 1945-1947;
A. Szulc, Miasto Sława (rękopis kroniki), Sława 1945-1946.
Artur Pacyga [EZG z. 60/61, 2006 – Rómmel Juliusz w Sławie]
