Medalista sprzed 90 lat

(fot. Wikipedia, Helmut Körnig z lewej)

Czy w 120-letniej historii Igrzysk Olimpijskich choć jeden medalista był rodowitym głogowianinem? Pytanie bardzo trudne, ale jest na nie pozytywna odpowiedz. A można ją odnaleźć w 68. zeszycie Encyklopedii Ziemi Głogowskiej. Okazuje się jedynym olimpijczykiem i medalistą był urodzony w 1905 r. w Głogowie Helmut Körnig.

Sportowiec był uczniem Gimnazjum Ewangelickiego (obecnie Szkoła Podstawowa nr 2 przy ul. Sikorskiego). Był wszechstronnie uzdolniony - trenował  boks, piłkę nożną i ręczną, ale głównie specjalizował się w biegach krótkodystansowych.

Jego kariera rozkwitła, gdy podjął studia na wydziale prawa Uniwersytetu Wrocławskiego i rozpoczął treningi lekkoatletyczne w klubie S.C. Schlesien Breslau. Z klubu trafił do reprezentacji Niemiec, z którą osiągnął największe sukcesy. Dość powiedzieć, że był 3-krotnym mistrzem tego kraju w biegu na 100 m i 7-krotnym na 200 metrów. Na tych dystansach był też rekordzistą świata. Na 100 m osiągnął czas 10,3 s., natomiast na 200, 20,9 s. Był również rekordzistą globu w sztafecie 4x100 m.

Jednak największym jego osiągnięciem było zdobycie olimpijskich medali. 90 lat temu, na igrzyskach w Amsterdamie w 1928 r., wywalczył „brąz” na 200 m i „srebro” w sztafecie. Sztafetowy sukces powtórzył cztery lata później w Los Angeles. Po zakończeniu kariery ukończył studia prawnicze i podjął pracę dziennikarską. Podczas II wojny światowej został wcielony do wojska i służył aż do jej zakończenia jako porucznik w Luftwaffe. Po wojnie był referentem wojskowym a następnie szefem drukarni Deutz GmBH w Kolonii. Działał w Partii Socjaldemokratycznej, a konkretnie zajmował się pracą w Radzie Sportu. Od 1953 r. przez kolejnych 20 lat był dyrektorem kompleksu sportowego w Dortmundzie. Zmarł na zawał serca w 1973 r., a jego nazwiskiem nazwano główną arenę kompleksu Helmut Körnig Halle.