Należy do jednego z głównych symboli Głogowa. Symbolizuje obronę miasta przez jego mieszkańców przed wrogim najeźdźcą. Ale i w czasach współczesnych toczyła się przy nim bitwa.

Pomnik „Dzieciom Głogowa”, popularnie zwany Pomnikiem Dzieci Głogowskich, upamiętnia jedną z ważniejszych bitew Polaków w historii Polski. W tym roku mija 910 lat od słynnej Bitwy o Głogów w 1109 r., w której głogowianie dzielnie, i co najejsze – skutecznie, bronili grodu przed niemieckimi wojskami cesarza Henryka V. Niestety, zwycięstwo zostało okupione męczeńską śmiercią głogowskich jeńców (czy faktycznie były to dzieci do dziś nie jest pewne).

W archiwaliach i dokumentach miejskich nie ma wzmianki o tym, czy w późniejszych latach były w jakiś sposób obchodzone uroczystości rocznicowe związane z tym wydarzeniem. Zwłaszcza, że przez wiele setek lat Głogów do Polski nie należał. O bohaterskich obrońcach miasta sprzed wieków przypomniano sobie dopiero po II wojnie światowej. W 1966 r. w Głogowskim Towarzystwie Kultury (poprzednik Towarzystwa Ziemi Głogowskiej) zrodził się pomysł budowy pomnika upamiętniającego bitwę. Działo się to w roku obchodzonej w całym kraju 1000-letniej rocznicy powstania Państwa Polskiego.

Powołany nawet został społeczny komitet budowy monumentu, ale temat został zaniechany na kilkanaście następnych lat. Powrót do inicjatywy nastąpił dopiero w 1977 r. za sprawą następcy GTK - Towarzystwa Ziemi Głogowskiej. Zaczęto zbierać pieniądze i ogłoszono konkurs na projekt przyszłego pomnika (napłynęło 30 prac). Ostatecznie wybrany został projekt mieszkającego w Warszawie bułgarskiego rzeźbiarza Dymitra Petrowa Vacewa oraz Juliusza Woźniaka. Inwestycja w dużej mierze powstała dzięki ofiarności głogowian, spośród których rozprowadzane były specjalne „cegiełki”.

Jako miejsce pod pomnik wybrano pusty plac pomiędzy zamkiem a fundamentami dawnego kościoła św. Piotra i średniowiecznymi murami. Uroczyste odsłonięcie nastąpiło 1 września 1979 r., zatem w najbliższą niedzielę mija dokładnie 40 lat od tego wydarzenia. Wszystko szczegółowo zostało opisanie w „Gazecie Robotniczej”, która wyszła w przeddzień odsłonięcia pomnika. Przez następne lata monument nie pełnił głównej roli, jeżeli chodzi o obchody różnych świąt i rocznic. Takie wydarzenia zarezerwowane były przede wszystkim dla Pomnika Wdzięczności w Parku Słowiańskim.

Jednak w historii Pomnika Dzieci Głogowskich zapisało się jedno bardzo istotne wydarzenie dnia 31 sierpnia 1982 r. W drugą rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych przy pomniku odbyła się pokojowa manifestacja. Przybyło na nią kilka tysięcy głogowian, którzy przyszli po mszy św. odprawionej w kościele św. Klemensa. Niestety, gdy po złożeniu pod pomnikiem kwiatów tłum zaczął się rozchodzić, zza murów został zaatakowany przez oddziały milicji i ZOMO.

Manifestację próbowano rozgonić za pomocą petard i gazu łzawiącego. W użyciu były również pojazdy z armatkami wodnymi. Milicyjna prowokacja stała się przyczyną zamieszek, które trwały do wczesnych godzin porannych następnego dnia. Ludzie zebrani przy pomniku przeszli pod budynek komitetu PZPP przy ul. Obrońców Pokoju gdzie toczyły się najcięższe walki.

Obecnie Pomnik Dzieci Głogowskich jest jednym z najchętniej odwiedzanych przez turystów miejsc na wytyczonej miejskiej trasie turystycznej. Przyciąga uwagę swoją nietypową sylwetką, symbolizującą taran wojenny oraz 2,5 metrowej wysokości płaskorzeźbą z postaciami dzieci.

FOTO: MAH, Fotopolska, A. Wiśniewski, Dariusz Olszewski, „Gość Niedzielny”, Greg Sotchevka, K. Zawicki