Wszyscy przybyli mogli obejrzeć najważniejsze pomieszczenia teatru: salę główną, balkon i garderoby. Prezydent Rafael Rokaszewicz ze sceny przez cały czas opowiadał o historii obiektu, jego odbudowie i przyszłości. Podziw wzbudziło cudem ocalone i pięknie wyremontowane drewniane okno z przedwojennego teatru. Większość przybyłych była pod wielkim wrażeniem budynku, którego kolorystyka wnętrza jak i fasady została odtworzona na wzór przedwojennej.

Patrząc w przeszłość - przez pierwsze ponad 140 lat działalności teatru, jego kolejni dyrektorzy, na frekwencję nie mogli narzekać. Pojawianie się w teatrze było prestiżowe i modne. W holu i na widowni spotykała się nie tylko głogowska śmietanka towarzyska. Spora w tym zasługa teatralnej ekipy, oraz tzw. czynnika społecznego. Przykładowo w połowie lat 20. ubiegłego wieku prężnie działało Głogowskie Towarzystwo Teatralne, którego celem było ogólnie mówiąc, zachęcanie do oglądania spektakli.

Była to odpowiedź na rosnącą w mieście konkurencję. W tym czasie w Głogowie powstały dwa kinoteatry, mocno rozwijała się działalność sportowa, a do pozostania w domu zachęcało szybko rozwijające się radio, więc o widza trzeba było zabiegać. Dzisiejszych włodarzy teatru czekać będzie podobne wyzwanie, a konkurencja jest dziś jest znacznie większa. Głogów z pewnością dostał szansę bycia ważnym ośrodkiem kulturalnym nie tylko na Dolnym Śląsku, a odbudowany teatr stał się kolejną atrakcją turystyczną miasta.