Jakie tajemnice skrywa?

Za czasów niemieckich zwany Parkiem Baucha. Położony jest wzdłuż strumienia Sępolno (niegdyś Rauschwitzbach/Potok Ruszowicki), płynącego z okolic Smardzowa do Odry. Na przestrzeni wieków, wzdłuż potoku funkcjonowało kilkanaście młynów, co wynikało z ukształtowania terenu, który obniża się o ok. 105 m na całej długości 8,5 kilometrowego cieku. Park powstał w latach 40. XIX w., a w 1911 r. został powiększony do południowych granic miasta. Swoją obecną nazwę „Park Nad Strumykiem” otrzymał 5 października 2005 r., o czym zadecydowali głogowianie, głosujący za pośrednictwem internetu oraz Gazety Lubuskiej.

Przed II wojną światową teren ten należał do jednej z najbogatszych głogowskich rodzin. Bauchowie byli właścicielami najstarszej winiarni w mieście „Johann & Carl Bauch” założonej w 1774 r. Postawili tu letnią rezydencję składającą się z kilku zabudowań, po których zachował się jedynie fragment jednego z budynków, oraz elementy ogrodzenia i bramy wjazdowej. Obecnie jest to teren ogródków działkowych z dojazdem od ul. Różanej. Nieopodal znajdowała się też Gospoda Lindenruh, przy której wybijało źródełko, reklamowane jako lecznicze. Pozostała po niej tylko murowana podstawa wraz z elementami studni.

Po 1945 r. zniknęła praktycznie cała wspomniana zabudowa. Parkowe oczko wodne, mające wysepkę z domkiem dla ptaków, zostało w latach 70. podzielone na dwa okrągłe zbiorniki. Wtedy też nowa zabudowa ul. Budowlanych (dawniej Lindenruher Strasse) ograniczyła nieco obszar parku. W kolejnych latach zasadzono wiele krzewów i uregulowano nurt strumyka, budując kilka kładek dla pieszych i rowerzystów, a w centralnej części powstał plac zabaw i siłownie. Ponadto jest też niewielki staw z tzw. „mostkiem zakochanych” oraz górka, która zimą zamienia się w tor saneczkowy.

Źródła i foto: polska-org.pl, GFH, glogow.pl, A. Bok, I. Dominiak, W. Najgebauer