Początkowo miał funkcję nie tylko łącznika pomiędzy przeprawami mostowymi, ale również wału przeciwpowodziowego. Swoją nazwę zyskała w pierwszej połowie XIV w., za sprawą wrocławskiego biskupa Nankera.

 

Całość poprzedził wielki konflikt biskupstwa wrocławskiego z głogowskim mieszczaństwem, który spowodował nawet interdykt (ekskomunika) nałożony na miasto przez biskupa. Zarzewiem konfliktu była chęć utworzenia przez mieszczan własnej, niezależnej od władz kościelnych, szkoły. Trzeba pamiętać, że w tamtym czasie monopol na oświatę w Głogowie miała kolegiata. Innym powodem sporu było złożenie hołdu czeskiemu królowi Luksemburczykowi.

 

Na szczęście po kilku latach konflikt został zażegnany. Biskup ustąpił, ale zażądał od głogowian zbudowania drogi z kamienia łączącej mosty z kolegiatą. Była to pierwsza bita ulica w Głogowie. Na dużą skalę brukowanie miejskich traktów rozpoczęło się mniej więcej dwa wieki później.

 

Przez kolejne dziesięciolecia na Ostrowie Tumskim rozrastała się zabudowa. Również wzdłuż Kamiennej Drogi przybywało budynków, zarówno mieszkalnych jak i przemysłowych. W XIX w., do 1899 r. przy tej ulicy mieściły się nawet koszary 2. Dolnośląskiego Pułku Artylerii Polowej nr 41.

 

Kamienna Droga (Steinwegstrasse) po przedwojennej przebudowie była nieco podniesiona, ale nie uchroniło jej to przed powodziami. Odra co jakiś czas wysoko występowała z brzegów i zalewała Ostrów Tumski. Zdjęcia z 1903 r. dokumentują jedną z największych powodzi w Głogowie i pokazują, jak Kamienna Droga zamieniła się w rzekę. Podobnie było podczas powodzi tysiąclecia w 1997 r.

 

Po II wojnie światowej ulica zmieniła nazwę na Gwardii Ludowej, a powrót do dawnego nazewnictwa nastąpił po 1989 r. Obecnie jest fragmentem drogi krajowej nr 12.

 

Foto: Fundacja Śląska, muzeum w Głogowie, Głogowskie Forum Historyczne, GROT, K. Zawicki