Mury obronne
[powrót do XVII - XIX wiek]                      [powrót do zachowane ... ]

 

Mury obronne
Wraz z lokacją w 1253 roku Głogów otrzymał nowe prawa, w tym prawo do wzniesienia własnych murów obronnych. Początkowo miasto otoczone było palisadą i prawdopodobnie umocnieniami drewniano - ziemnymi. Nie znamy dokładnie daty budowy murów. Niektórzy badacze uważają, żę powstały najpóźniej w ostatniej ćwierci XIII w. Pierwsze pewne wzmianki o nich pochodzą z 1323 roku. Mury objęły teren zbliżony do kwadratu o powierzchni jednego łanu. Były zwieńczone blankami o wysokości 1,2 m a ich grubość wynosiła około 1 m. Na zachowanych do dzisiaj fragmentach widać ślady po hurdycjach - drewnianych konstrukcjach umieszczanych na ich szczycie. Na najbardziej zagrożonych odcinkach mury obronne wzmocnione były przez baszty o prostokątnym przekroju, podzielone na kondygnacje za pomocą drewnianych podestów. Pierwszy starszy pas murów liczył ok. 17 nasz otwartych do wewnątrz i 9 wież. Do naszych czasów przetrwały trzy baszty. Do miasta wjeżdżało się od zachodu przez Bramę Brzostowską (w późniejszych wiekach Pruską), od południa - Szpitalną i od wschodu - Polską. Brama Odrzańska, znajdująca się naprzeciwko mostu na Odrze, ozdobiona była w 1505 r. Trzema figurami świętych i opiekunów miasta. Takie symbole o treści religijnej często umieszczano w średniowieczu nad najbardziej reprezentacyjnymi wjazdami do miasta. Bramy były najsłabszymi punktami obrony miasta, stąd stawiano przy nich dodatkowe umocnienia i punkty obrony, jak wieża i podwójne przedbramie przy Bramie Brzostowskiej i barbakan przed Bramą Polską.
Na początku XV wieku dotychczasowy jeden pas murów i fosa zostały wzmocnione przez drugi mur z bastejami, niższy od poprzedniego, przystosowany do obrony artyleryjskiej. Liczył on ok. 14 bastei - półkolistych niskich baszt, otwartych do wewnątrz murów. W okresie 1480 - 88 powstały wokół miasta szańce ziemne, chroniące je przed ostrzałem.
Jerzy Dymytryszyn

1950 r.

remont murów