Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
Podkategoria: Okres po 1945
Jankowski Lech
Lech Jankowski urodził się 24 IX 1940 w Warszawie, w rodzinie lekarza Tadeusza Jankowskiego. Od 1945 r. mieszkał w Ostrowie Wielkopolskim, gdzie ojciec, przedwojenny oficer rezerwy, lekarz w kampanii wrześniowej 1939, naczelny lekarz pułku AK „Baszta” w Powstaniu Warszawskim, rozpoczął pracę w Szpitalu Miejskim. Tu Lech ukończył liceum ogólnokształcące i rozpoczął studia w poznańskiej Akademii Medycznej, na Wydziale Lekarskim. Po sześciu latach studiów, 4.06.1965 r., otrzymał dyplom lekarza. Pracę zawodową rozpoczął 17 VII 1965 jako stażysta – wolontariusz w Szpitalu Miejskim, w Ostrowie Wlkp. W okresie 1 IX 1965 – 15 VII 1967 odbywał staż zawodowy w Kolejowym Szpitalu Dziecięcym w Ostrowie Wlkp., a po jego odbyciu wrócił do Szpitala Miejskiego na etat w oddziale dziecięcym. 16 X 1967 został powołany do odbycia okresowej służby wojskowej w jednostce wojskowej, w Lesznie, gdzie pełnił obowiązki lekarza wojskowego do 1969 r. z przydziałem mobilizacyjnym do 1984 r. jako kapitan rezerwy. Po zakończeniu służby wojskowej w Szpitalu Miejskim, w Ostrowie Wlkp. rozpoczął pracę na oddziale ortopedycznym, gdzie przepracował okres do 1976 r. Tu także 16. XI 1971 i 18 XI 1975 uzyskał I i II stopień specjalizacji zawodowej z chirurgii urazowo-ortopedycznej. Poszukując miejsca do dalszego rozwoju zawodowego, 1 XI 1976, po wygraniu konkursu, rozpoczął pracę jako ordynator Oddziału Ortopedyczno-Urazowego w Zespole Opieki Zdrowotnej w Głogowie. Jednocześnie kierował Poradnią Ortopedyczno-Urazową. Pracował dodatkowo m.in. w miejscowym PZU jako lekarz orzekający oraz w poradni rehabilitacji zawodowej przy Hucie Miedzi „Głogów”. Był wybitnym specjalistą ortopedą, pracowitym i wymagającym od siebie i otoczenia. Pracował ofiarnie ponad wymaganą warunkami etatu ilość godzin. Wiele uwagi poświęcał personelowi oddziału, którym kierował. Był wychowawcą i nauczycielem dla zespołu lekarzy i średniego personelu medycznego, wielokrotnie wyróżniany za „umiejętne i prawidłowe” kierowanie oddziałem. W sposób koncyliacyjny współpracował z lekarzami innych oddziałów szpitala. Był nieprzeciętnie taktowny i kompetentny w kontaktach z pacjentami, w których wdzięcznej pamięci pozostaje nadal. Członek organizacji zawodowych – przewodniczący koła Polskiego Towarzystwa Lekarskiego w Głogowie, członek zwyczajny Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego, był również bardzo aktywny w życiu społeczno-politycznym swoich środowisk – członek ZMS i PZPR w czasie studiów i w pracy zawodowej, przewodniczący KU ZMS w AM, członek władz w szpitalnej organizacji partyjnej, delegat na IX Nadzwyczajny Zjazd PZPR w 1981 r. Swój stosunek do otaczającej rzeczywistości wyrażał realizując się w swojej – drugiej po pracy zawodowej pasji – w kabarecie. Od czasów studenckich uczestniczył w amatorskim ruchu kulturalnym. W czasie pracy w Ostrowie Wlkp. założył i prowadził kabaret „Pro-teza”. Po przybyciu do Głogowa, wspólnie z Andrzejem Sokolnickim, utworzył kabaret „Pśtyk”, którym kierował do śmierci. Był jednocześnie autorem tekstów, reżyserem i odtwórcą ról w tym kabarecie. Uprawiał sport, grał w koszykówkę (drugoligowa Stal Ostrów Wlkp.), pływał i jeździł na nartach. Jego dzieci odnosiły sukcesy sportowe w pływaniu. Odznaczenia: Srebrny Krzyż Zasługi, Medal 40-lecia PRL. Od 5 V 1965 w związku małżeńskim z lek. med. Barbarą Modzelewską-Jankowską, z którą miał dwoje dzieci – córkę Agatę i syna Zbigniewa. Lech Jankowski zmarł 26 X 1987 w Poznaniu, w Szpitalu im. Franciszka Raszei, pochowany na poznańskim cmentarzu Junikowo.
Źródła i literatura:
akta osobowe Szpitala Powiatowego sp. z o.o. w Głogowie;
informacje przekazane przez rodzinę i znajomych;
Kronika kabaretu „Pśtyk”.
Wiesław Maciuszczak [EZG, z. 77, 2017 – Jankowski Lech]
