Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
Banki i kasy oszczędnościowe w Głogowie i powiecie głogowskim do 1945 roku
Banki
Do 1945 r. w Głogowie działało dwanaście instytucji bankowych na czele z należącym do państwa Reichsbankiem. Od 1892 r. jego placówka filialna znajdowała się w budynku przy Wilhelmplatz 5 (dziś ul. Piekarska). Wielkie banki reprezentowane były w mieście przez Deutsche Bank z filią przy Rynku 12/13, Dresdner Bank z filią przy Rynku 35/36, Darmstädter und Nationalbank (Rynek 35/36).
Oprócz wymienionych znajdowały się Głogowie banki o bardziej regionalnym charakterze jak Bank Handlowy i Przemysłowy (Handels- und Gewerbe Bank, Rynek 5a). Śląski Krajowy Bank Spółdzielczy (Schlesische Landesgenossenschaftsbank Glogau) przy Potsdamerstrasse 2 (ul. Poczdamska) służył głównie rzemieślnikom i kupcom, a głogowski oddział Schlesische Landschaftliche Bank (Rynek 46) - obsłudze gospodarki rolnej. W mieście działały też dwa prywatne banki: J. Landsberger & Co. przy Preussische Strasse 1-2 (ul. Grodzka), założony w 1858 r., i Fliesbach Wwe, Rynek 35/36.
Kasy oszczędnościowe (Sparkassen)
Miejska Kasa Oszczędnościowa (Stadtsparkasse Glogau ) w Głogowie działała w ratuszu, Powiatowa Kasa Oszczędnościowa (Kreissparkasse) znajdowała się w budynku Starostwa przy König-Friedrich Platz 6 (pl. Jana z Głogowa). Obie te jednostki to banki ludowe, posiadające bardzo duże grono klientów. Miejska Kasa Oszczędnościowa posiadała swoje filie w Brzegu Głogowskim, Buczynie, Grębocicach, Kotli, Krzepielowie, Bielawach i Gaworzycach.
Krótko przed zbliżeniem się Armii Czerwonej do Głogowa w styczniu 1945 r., dyrektor Miejskiej Kasy Oszczędnościowej Wilhelm Langhagel, opuścił miasto zabierając ze sobą dokumenty dotyczące kont oraz najważniejsze akta. Dokumenty te trafiły do Drezna. Podczas bombardowania Drezna przez aliantów wszystkie uległy zniszczeniu. Innym miejscem gdzie składowano akta kasy oszczędnościowej była miejscowość Ölsnitz w Vogtlandzie (kraina w górnym biegu rzek Sali i Elstery). W tamtejszych kasach podjęto próby odtworzenia dokumentów dotyczących kont książeczek oszczędnościowych oraz informacji na temat kont żyrowych. Ostatnim miejscem do którego złożono akta dotyczące oszczędności głogowian była miejscowość Langenberg koło Gery (teren byłej NRD). Kasa oszczędnościowa powiatu głogowskiego pozostała w 1945 r. w oblężonej twierdzy. Dokumentacja uległa zniszczeniu, a kierujący kasą dyrektor Max Trommer zginął.
16 III 1946 wszystkie instytucje kredytowe z byłych niemieckich prowincji wschodnich zostały w Niemczech rozwiązane, bez następstw prawnych.
Kasy oszczędnościowo-pożyczkowe
Kasy oszczędnościowo-pożyczkowe Reiffeisena (Reiffeisen-Kassen) wyparły stopniowo kasy oszczędnościowe. W 1944 r. na terenie powiatu istniało 31 takich kas. Nie były jednak równomiernie rozmieszczone. Północna, słabiej zaludniona, część powiatu posiadała takich kas niewiele. Kasy rozsiane były gęściej w pasie Odry oraz na Wzgórzach Dalkowskich. Powstanie kasy oszczędnościowo-pożyczkowej zależne było nie tylko od zapotrzebowania miejscowej ludności, ale również od gotowości odpowiednich osób do pełnienia tzw. urzędu rendantury (Rendantenamt). Najczęściej byli to nauczyciele i rolnicy, którzy cieszyli się zaufaniem środowiska. Wyznaczona osoba, w określonych godzinach, najczęściej w swoim mieszkaniu, dokonywała operacji pieniężnych. Taka forma cieszyła się dużym zaufaniem miejscowej społeczności.
Literatura:
Das war Glogau Stadt und Land an der Oder 1913-1945, pr. zb., Hannover 1991;
Glogau Gewerbe Handel Handwerk Industrie Bis 1945 Nach 1945, Hannover 2001.
Andrzej Malinowski [EZG z. 50, 1999 – Banki i kasy oszczędnościowe (do 1945 r.)], Red. 2009
