Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
Budynek dawnej szkoły Felbigerschule, obecnie PWSZ w Głogowie – budynek B
Historia budynku. Gmach oddany został do użytku 8 X 1900 r. jako Katholische Bürgerschule - szkoła miejska, przygotowująca uczniów do zawodów praktycznych – rzemiosła i handlu. Odpowiednio dla dziewcząt wybudowany został gmach obecnego ZSE. W okresie międzywojennym nastąpiło połączenie obydwu szkół. W latach 1924-1936 szkoła nosiła miano Felbiger-Schule, a następnie Herbert-Norkus-Schule. Podczas II wojny św., po inwazji na ZSRR w szkole urządzono lazaret (dzieci przeniesiono do Pestalozzischule, obecnie ZSO nr 1).
Budynek doznał zniszczeń podczas oblężenia Głogowa w 1945 r., a w okresie powojennym ulegał dalszej degradacji. Po utworzeniu Państwowego Zakładu Wychowawczego w Głogowie (decyzja Prezydium MRN w Głogowie z 30 I 1960 r.) ze Szkołą Podstawową Specjalną (zarządzenie Kuratorium Okręgu Szkolnego w Zielonej Górze z 1 X 1960 r.) w dawnym szpitalu miejskim, postanowiono również o zaadoptowaniu opisywanego budynku na potrzeby utworzonej placówki. Odbudowa obiektu, w zmienionej formie, nastąpiła w latach 1963-1964.
Państwowy Zakład Wychowawczy w Głogowie, od 1971 r. jako Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. Marii Konopnickiej w Głogowie, a od początku lat 80. Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w Głogowie, użytkował budynek jako siedzibę szkoły podstawowej, a od 1999 r. jako gimnazjum. W 2004 r., SOS-W przeniesiono do nowej siedziby przy ul. Sportowej. Dnia 31 VIII 2004 r., na mocy umowy pomiędzy Starostwem Powiatowym w Głogowie a uczelnią, budynek został przekazany w użytkowanie Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Głogowie, natomiast 4 IV 2005 r. stał się on własnością uczelni pozyskaną w drodze darowizny. W latach 2009-2012 uczelnia prowadziła inwestycję, finansowaną ze środków UE, której celem była rewitalizacja zachowanej części budynku. Budynek został przystosowany do celów dydaktycznych i mieszczą się w nim specjalistyczne pracownie Instytutu Politechnicznego.
Architektura budynku. Pierwotnie wzniesiony został trzykondygnacyjny budynek, nakryty dwuspadowym dachem pokrytym dachówką. Główna, wschodnia fasada równoległa do Grypiusstrasse, posiadała słabo zaznaczone ryzality: szerszy centralny i dwa boczne, wszystkie zakończone szczytami. Wejścia do budynku umieszczono w bocznych ryzalitach W zachodniej części budynku ryzality boczne rozbudowane były do długości krótkich skrzydeł. Tu znajdowały się wyjścia na podwórze dla chłopców. Wygląd elewacji kształtowały szczyty, każdy zakończony wydatnym gzymsem i schodkowym zwieńczeniem, zmienne kształty okien (w ostatniej kondygnacji węższe okna ostrołukowe) i gzymsy: podokapowy i podokienny.
Odbudowa budynku znacznie zmieniła jego kształt i wygląd. Budynek uległ skróceniu, gdyż nie odbudowano zniszczonej części północnej. Dach dwuspadowy zastąpiono płaskim likwidując ozdobne szczyty. Zniknęły gzymsy. Budynek otynkowano i pomalowano na żółty kolor.
Przebudowa budynku w latach 2009-2012 przywróciła mu dawną świetność. Zyskał on ponownie dach dwuspadowy oraz ozdobne szczyty. Zrekonstruowano gzymsy elewacyjne, wymieniono stolarkę okienną oraz klinkierowe wykończenia narożników budynku. Odbudowa dachu umożliwiła wstawienie okien pozwalających na odpowiednie zagospodarowanie przestrzeni. Od strony północnej zlikwidowano rampę zewnętrzną oraz przebudowano konstrukcję zewnętrznego wejścia do auli. Ze względu na brak środków finansowych, nie odbudowano skrzydła północnego budynku, całkowicie zniszczonego podczas działań wojennych. Zastosowane nowoczesne rozwiązania techniczne pozwoliły na zamontowanie zewnętrznej windy oraz łącznika pomiędzy obydwoma budynkami. Budynek stanowi udany przykład modernizacji w oparciu o inwentaryzację historyczną, o dużych walorach architektonicznych.
Program funkcjonalno-użytkowy odbudowy, rozbudowy i modernizacji budynku B sporządziła pracownia architektoniczna AMBIT – Joanna Nowak. Projekt budowlany i wykonawczy oraz prowadzenie nadzoru autorskiego – Biuro Obsługi Budownictwa Mariusz Fabjanowski z Wrocławia. Wykonawcą prac modernizacyjnych i budowlanych było Konsorcjum Michalski z siedzibą w Lesznie.
Źródła i literatura:
Dokumentacja PWSZ w Głogowie.
Das war Glogau. Stadt und Land an der Oder, Hannover 1991;
H-J. Gatzka, Erinnerungen an die Felbiger-Schule in Glogau, „Neuer Glogauer Anzeiger“, 2005 nr 12;
J. Wałach, Powstanie i działalność dydaktyczna, wychowawcza, opiekuńcza Specjalnego Ośrodka Szkolno–Wychowawczego imienia Marii Konopnickiej w Głogowie w latach 1960 – 1995 [praca magisterska], Szczecin 1996.
Antoni Bok [EZG z. 72, 2012 - Budynek dawnej szkoły Felbigerschule, obecnie PWSZ w Głogowie – budynek B]
