Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
Funck Joachim
Drukarz czynny w Głogowie w latach 1605-1631.
Pierwsza drukarnia na Dolnym Śląsku pojawiła się we Wrocławiu już w 1475 r., jednak dopiero w okresie reformacji ścieranie się prądów religijnych ożywiło życie umysłowe, a co za tym idzie zapotrzebowanie na książki. 19 III 1582 r. Marcin Kasper Schöffer otworzył pierwszą w Głogowie księgarnię. W 12 lat później przybyła miastu druga księgarnia Stefana Buchnera. Wkrótce potem, 15 XII 1605 r. powstała pierwsza oficyna drukarska w Głogowie. Założył ją Joachim Funck.
Joachim Funck urodził się w 1571 r. w Elstrau na Łużycach. Mając 17 lat rozpoczął naukę sztuki drukarskiej u Michaela Wollrabena w Budziszynie. Po jej ukończeniu w 1592 r. przeniósł się do Zgorzelca, a następnie do Głogowa. Owdowiawszy ożenił się ponownie w 1612 r. z Evą Walters, córką głogowskiego introligatora. Wielki pożar, który spustoszył Głogów 28 VII 1615 zniszczył także drukarnię Funcka. W dwa lata później drukarnia wznowiła działalność. Od 1630 r. prowadzenie drukami przejął syn Wigand. Prześladowania religijne zmusiły Funcka do opuszczenia Głogowa w 1631 r. Zmarł we Wschowie 28 III 1635 r. Wigand Funck prowadził głogowską drukarnię do końca 1634 r. Następnie uruchomił drukarnię w Lesznie, gdzie spod jego prasy wyszły m.in. wczesne utwory Andreasa Gryphiusa. Najstarszym z zachowanych do dziś druków Funcka jest Decas una symbolorum sacrorum autorstwa wschowskiego pastora Johanna Timaeusa z 1606 r. W 1607 r. spod prasy Funcka wyszedł zbiór poezji śląskiego poety Johanna Heermanna, którego pieśni religijne do dziś znaleźć można w ewangelickich kancjonałach. Większość wydawnictw ukazywała się po łacinie. Jednakże w latach 1625-1627 wyszło z oficyny kilka poloników. Należą do nich Genethlacon na dzień chwalebnego Narodzenia Bożego w roku 1625, a od stworzenia świata 5587 pobożnym katolikom na kolendę Andrzeja Gałdowskiego oraz polemiczne traktaty religijne autorstwa przeora głogowskiego klasztoru dominikanów Jana Pawła z Czarnkowa dedykowane Jerzemu hr. Oppersdorff z Głogówka, szambelanowi polskiego królewicza Władysława Zygmunta baronowi Henrykowi von Bebran. Osiągnięciem wydawniczym Wiganda Funcka było niewątpliwie wydanie w 1634 r. Herodis furie et Rachelis lacrimae Andreasa Gryphiusa.
Literatura:
J. Chutkowski, Dzieje Głogowa od czasów najdawniejszych do roku 1950, Legnica 1989;
Głogów - zarys monografii miasta, pod red. K. Matwijowskiego, Wrocław-Głogów 1994;
A. Mendykowa, Dzieje książki polskiej na Śląsku, Wrocław 1991.
Jerzy Herman [EZG z. 34, 1995 – Funck Joachim], Red. 2008
