Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
Puttkamer Alberta von
Pisarka niemiecka urodzona w Głogowie, przedstawicielka nurtu narodowego.
Anna L. K. Alberta Weise urodziła się 5 V 1849 w znanej głogowskiej rodzinie. Ojciec Albert Weise, żonaty z Auguste Lauterbach (której ojciec był w latach 1821-1847 burmistrzem Głogowa), był prawnikiem na służbie państwa pruskiego. Pracował jako asesor w sądzie kameralnym w Głogowie. Alberta otrzymała wykształcenie w Głogowie. Po wczesnej śmierci ojca wychowywała się w skromnych warunkach. Podczas ferii i we wczesnej młodości często bawiła u swojej ciotki Auguste von Lucke w Starych Strączach, żony tamtejszego właściciela ziemskiego. Podczas tych wizyt poznała Maximiliana von Puttkamer (1831-1906), od 1861 r. sędziego powiatowego we Wschowie. W 1867 r. zawarte zostało małżeństwo. Nowożeńcy zamieszkali we Wschowie. Puttkamer rozpoczął karierę polityczną (1867-79 - członek pruskiej Izby deputowanych na okręg wyborczy Wschowa/Krobia, równocześnie członek Bundestagu Północnoniemieckiego, a od 1871 r. – Reichstagu, na okręg wyborczy Poznań 6-Wschowa-Leszno, z ramienia Partii Narodowo-Liberalnej). Alberta poświęcała się wychowywaniu dwojga dzieci (Albert R. A. Eberhard i córka Eva B. M. Alberta). Zwróciła się również ku pisarstwu. Wyrobiła sobie pewne nazwisko poezjami i dramatem historycznym Kaiser Otto III (Głogów 1883). Podczas całej kariery literackiej ogłosiła liczne tomy wierszy: Dichtungen (1885), Akkorde und Gesänge (1889), Offenbarungen (1894), Aus Vergangenheiten (1895), Jenseits des Lärms (1904) i Mit vollem Saitenspiel (1912). Opublikowała eseje Aus meiner Gedankenwelt (Z mojego świata myśli, Berlin 1913) i autobiografię Mehr Wahrheit als Dichtung. Memoire (Więcej prawdy niż zmyślenia. Pamiętniki, Berlin 1919). A. von Puttkamer, która debiutowała i osiągnęła popularność jako pisarka o nastawieniu patriotycznym, była również tłumaczką z języka francuskiego - tłumaczyła Alfreda de Musset (1810-1857) - co wobec napiętych stosunków miedzy Cesarstwem Niemieckim a Francją, uważane było za niepoprawne politycznie. Jej frankofońskiemu nastawieniu odpowiadał z pewnością fakt przenosin do Colmaru w Alzacji (wówczas: Alzacja-Lotaryngia), gdzie mąż od 1881 r. pełnił funkcję radcy w Królewskim Sądzie Apelacyjnym. W 1889 r. Puttkamer mianowany został sekretarzem Stanu Alzacji-Lotaryngii z siedzibą w Strassburgu. W Alzacji pani von Puttkamer prowadziła znany salon towarzyski. W tamtym okresie Głogów przyznał jej honorowe obywatelstwo. W 1901 r., kiedy jej mąż przeszedł na emeryturę, poetka przeprowadziła się do Baden-Baden. Po jego śmierci żyła tam jako dobrze zaopatrzona wdowa, udzielając się towarzysko i społecznie. Zmarła 19 IV 1923.
Red. Werner Bein określił Albertę von Puttkamer jako epigonkę Goethego i przedstawicielkę wybujałego nurtu narodowego w literaturze niemieckiej. Jej twórczość, choć bardzo popularna w swoim czasie, nie wyrosła formą i treścią ponad mało wymagającą Heimatliteratur. Wymienione wyżej zbiór esejów i autobiografia stanowią interesujące dokumenty epoki, jako impresje z życia ówczesnych wyższych kręgów politycznych Cesarstwa Niemieckiego.
Literatura:
W. Bein, Glogau in der deutschen Literaturgeschichte [w:] Glogau im Wandel der Zeiten / Głogów poprzez wieki, Würzburg 1992, s. 270;
M. Ferber, Schlesische Biographie, Personenlexikon, Nürnberg 2005, s. 258;
W. Killy (Hrsg.), Deutsche Biographische Enzyklopädie, t. 8, s. 94.
Martin Sprungala [EZG z. 70, 2009 – Puttkamer Alberta von]
