Z Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej
Ulica Jedności Robotniczej
Ulica powstała na przełomie XIX i XX w., kiedy to Głogów rozpaczliwie szukał możliwości rozbudowy miasta i nazywała się wówczas Königstrasse. Najpierw istniała tutaj po prostu droga. Tędy wjeżdżali niegdyś do Głogowa królowie polscy August II i August III przejeżdżając przez Śląsk do Polski, ale nazwano ją tak najprawdopodobniej na cześć królów pruskich. Po 1905 r. wytyczono jej dalszą część (od obecnej ul. Sikorskiego do ul. Poczdamskiej). Zabudowana została czynszowymi kamienicami, a na odcinku od obecnej ulicy Sikorskiego do Słowiańskiej częściowo również obszernymi willami. Powstały przy niej wielkie gmachy Państwowego Gimnazjum Ewangelickiego (1908-1910. – obecnie Szkoła Podstawowa nr 1 (Od 1999 r. – Gimnazjum nr 1 - dop. Red.), Szkoły Żeńskiej im. Pestallozziego (1928-1929 - obecnie I Liceum Ogólnokształcące), jak również Rolniczej Szkoły Zawodowej (1926 – obecnie Warsztaty Szkolne ZSE). U jej końca znajdował się największy w mieście hotel „National” (zbudowany w 1908 r.), później nazwany imieniem: „Hindenburg” (po wojnie hotel „Odra”, a obecnie siedziba wielu różnych instytucji). Naprzeciw były zabudowania dawnego dworca kolejowego, Elektrownia Miejska i tereny Strzelnicy Miejskiej. Po II wojnie św. ulica otrzymała nazwę Królewska. Z ul. Królewską wiąże się początek polskiej obecności w Głogowie, po tragicznym oblężeniu miasta w lutym i marcu 1945 r. Tutaj mieszkali pierwsi polscy przybysze. Tu mieściły się pierwsze polskie władze. Tu wreszcie, u zbiegu z ulicą Słowiańską, był pierwszy hotel i restauracja Nikodema Piotrowskiego „Polonia”. W budynku przy ul. Królewskiej 34, mieścił się pierwszy Zarząd Miejski. W dniu 28 V 1945 r. pierwsza ekipa polskiej władzy pod kierownictwem burmistrza Eugeniusza Hoinki przeniosła się do tego domu, po uprzednim jego wyremontowaniu. Trzy pokoje na parterze zostały przeznaczone na siedzibę Zarządu, a pozostała część na mieszkania dla pracowników. Tak więc w Głogowie przy ul Królewskiej powstało pierwsze skupisko polskich mieszkańców miasta. Reszta miasta leżała w gruzach. Błąkali się po nich napływający do Głogowa szabrownicy i ciągle plądrujący i szukający alkoholu żołnierze radzieccy. Dochodziło do bójek i strzelaniny. Było tam po prostu niebezpiecznie. Stąd też przybywający do Głogowa mieszkańcy starali się trzymać razem, właśnie na ulicy Królewskiej i jej najbliższych okolicach. Stopniowo powstawały tutaj niektóre, najpotrzebniejsze wówczas instytucje: stołówka - w dawnym kasynie wojskowym, Komenda Powiatowa Milicji Obywatelskiej, apteka, Sąd Grodzki, pierwsza po wojnie szkoła podstawowa, Starostwo Powiatowe, a następnie Liceum Ogólnokształcące, przeniesione ze Sławy itp. Obok znajdowały się pierwsze ogródki działkowe, poczta (przy ul. Grunwaldzkiej) i wspomniany już hotel z restauracją. Była to więc jakby wyspa w ciągle zrujnowanym i pustym mieście W latach 50. dotychczasową Królewską przemianowano na ulicę Stalina. Od r. 1956(?) nazywa się ulicą Jedności Robotniczej. Ulica zaczęła się zmieniać. W budynku dawnego kasyna mieścił się Powiatowy Dom Kultury z salą widowiskową, a od roku 1980 Państwowa Szkoła Muzyczna. W 1965 r. wybudowano Bibliotekę Powiatową (obecnie Miejska Biblioteka Publiczna). Kiedy zlikwidowano część ulicy Słowiańskiej, od ul. Jedności Robotniczej do granic miasta (komplikując tym samym układ komunikacyjny w mieście), u zbiegu ulic powstał tzw. „Zielony Rynek”, najbardziej ruchliwe targowisko w Głogowie. W latach 90. obok biblioteki wybudowano duży budynek mieszkalny.
Literatura:
J. Chutkowski, Dzieje Głogowa, t. II, Legnica 1991;
J. Chutkowski, Wędrówki po dawnym Głogowie, Głogów 1996.
Janusz Chutkowski [EZG z. 41, 1996 – Ulica Królewska], Red. 2009
