1109, wrzesień -trwa rozpoczęte 24 sierpnia oblężenie nadodrzańskiego grodu. Po nieudanych negocjacjach oblegający przystępują do szturmu.
Czas oczekiwania wykorzystali na splantowanie terenu dojazdu wież oblężniczych i ich budowę. Cześć materiału
przywieźli ze sobą. Z materiałów znalezionych na miejscu zbudowali resztę, a skór na osłony dostarczyła zwierzyna z puszczy, pozyskiwana na mięso
dla zaopatrzenia wojsk. Opisane szeroko oblężenie kończy się po 21 września.
Pocztówka Salonu Malarzy Polskich. Ciekawostką jest rok wydarzenia napisany błędnie.
1438, ok. 20.09. -Pospolite ruszenie Wielkopolan, zgromadzone w okolicach Środy dokonuje najazdu i spustoszeń wsi
podgłogowskich na prawym brzegu Odry. W momencie odwrotu, załoga głogowska rozpoczęła pościg za najeźdźcą. Dopadnięto grabieżców pod Wschową i zadano im ciężkie straty w bitwie,
która się tam odbyła z marszu.
1478, 5.09. -Kazimierz II cieszyński bierze w obronę Małgorzatę Cyllejską _ zbrojnie najeżdża miasto i żąda hołdu
1611, 20.09. -Urodził się w Głogowie Joachim Pastorius, (zm. 26.12.1681 r. we Fromborku, gdzie został też pochowany). Jeden z najsłynniejszych
Głogowian. Był nauczycielem historii i lekarzem. Studiował w Lejdzie, Paryżu, Orleanie, Londynie i Oksfordzie. Z czasem objął stanowisko sekretarza i lekarza króla
Jana Kazimierza. Za zasługi dla królewskiej, polskiej służby dyplomatycznej dostał szlachectwo w raz z przydomkiem "ab Hirtemberg".
Napisał wiele prac pedagogicznych, przyrodniczych i historycznych, w tym skrót historii Polski ("Florus Polonicus seu Polonicae Historiae Epitome"
(Lejda 1641 - wznowiony wielokrotnie w XVII w.).
Jeden z kandydatów na patrona głogowskiej PWSZ.
Wśród literatury polecam np: J. Chutkowski, Joachim Pastorius, Legnica 1986; L. Gąsiorowski, W. Korcz, Joachim Pastorius (1611-1681), Zielonogórskie.
Zeszyty Muzealne, t. 5, Zielona Góra 1976; K. Kubiak, Joachim Pastorius śląski pedagog XVII wieku, Gdańsk 1970; hasła J. Chutkowskiego i M. R.
Górniaka w Encyklopedii Ziemi Głogowskiej.
Joachim Pastorius von Hirtenberg, Miedzioryt J.A. Boenera za: Glogau im Wandel
der Zeiten, s.398.
1630, wrzesień -Głogów ustanowiony został twierdzą. Status twierdzy i garnizonu wojskowego miasto posiadało nieprzerwanie do 1902r. Wpłynął on
zdecydowanie na losy i rozwój miasta.
1768, w końcu września -do przebywającego w Głogowie, króla Prus, Fryderyka II przybył Andrzej Schlichting, właściciel pogranicznych dóbr
górczyńskich i miasteczka Szlichtyngowa, obywatel ziemi wschowskiej. Skarżył się na złą sytuację dysydentów i optował przeciw konfederacji barskiej.
Był pułkownikiem wojsk pruskich więc dla osłony przed płaceniem podatków i innych powinności na rzecz Rzeczpospolitej i zawiązanej konfederacji
sprowadził oddział wojsk pruskich. Swoich oponentów szykanował m.in. przez osadzanie w kazamatach głogowskiej twierdzy. Znany i głośny był w
Wielkopolsce przypadek konfederata, porucznika Józefa Rylskiego, który wykupiony przez Schlichtinga z niewoli rosyjskiej, został przez niego z
zemsty osadzony w Głogowie.
1813, wrzesień -zerwany zostaje rozejm francusko-prusko-rosyjski zawarty w czerwcu, w podwrocławskich Pielaszkowicach. Rozpoczyna się kolejna
próba zdobycia twierdzy przez nadchodzących żołnierzy rosyjskich i pruskich. II oblężenie jest bardziej blokadą niż systematycznym atakowaniem
wałów. Oddziały pruskie to nie wiele warte bojowo oddziały świeżo rekrutowanej Landwehry. Natomiast armia carska desygnowała do blokady oddziały
kozackiego opołczenija - pospolitego ruszenia. - Dowódcą oblężenia zostaje generał leutnant baron von Rosen, a szefem jego sztabu pułkownik książę
Orłow.
3-6.09. -wylewa Odra czyniąc znaczne szkody w fortyfikacjach. Ale powódź staje się równie uciążliwa dla obleganych jak i oblegających.
16.09. -dowódcą pruskiego korpusu ekspedycyjnego, który ma się rozprawić z będącą we francuskich rękach twierdzą zostaje generał major Levin Karl
von Heister (1757-1816). Dociera nad Odrę dopiero 27 września. Zamknięty zostaje wtedy całkowicie dostęp do twierdzy. W składzie korpusu gen.
Heistera było - 9 batalionów Landwehry, 4 szwadrony jazdy ze 4 śląskiego pułku kawalerii landwery, 2 baterie artylerii.
Siły rosyjskie liczyły 31 batalionów piechoty (18 600 ludzi - 3 dywizje piechoty pospolitego ruszenia - kostromska gen Bardakowa, riazańska gen.
Izmaiłowa, symbirska gen. Wasilczikowa), 3 baterie dział (450 ludzi), 5 pułków kozaków (2000 - 8, 12, 13 i 16 pułk baszkirski i 2 pułk miszarski).
Razem wokół Głogowa kwaterowało 29 450 ludzi. Oblegający dysponowali 44 batalionami piechoty (26 400 żołnierzy), jazdą (2400 kawalerzystów),
artylerią - 5 baterii armat z 650 kanonierami.
1866, 8.9. - powrót żołnierzy piechoty 58 pułku z wojny. Jest to ostatnia już wojna na którą głogowskie pułki
wybrały się na piechotę. Choć
pułki kawalerii już zostały przewiezione koleją. Batalion strzelców (III) 58 pp, nie wrócił do Kożuchowa (Freystadt). Trafił do nowego garnizonu
we Wschowie (Fraustadt). W Głogowie i we Wschowie żołnierze byli uroczyście witani przez władze i mieszkańców. Na wałach twierdzy przemówieniami witał wracających nadburmistrz
Martin i radca sądowy Wunsch, oraz zarząd bractwa kurkowego. Oddziały ugoszczono na koszt miasta. Z garnizonu
głogowskiego, z 58 pułku piechoty zginęli: von Haugwitz, von Prądzyński, hrabia von Rittberg i 83 żołnierzy, z 59 p.p baron von Bothmar, Grabig i
40 żołnierzy, z 5 batalionu saperów: von Metzen, Hepke, Mathias. Zmarło na skutek chorób - tyfus, czarna ospa i cholera - 1 oficer lekarz, 7 podof
i 121 żołnierzy - więcej niż zginęło w bitwach. Zaczęto zwalniać jeńców austriackich. W lecie więziono ich w twierdzy ponad 5400. Wśród nich było
wielu mieszkańców niedalekich Czech.
1909, 30.09. -100 lat temu oddany został młodzieży do użytku nowoczesny gmach Szkoły Realnej (później Wyższej Szkoły Realnej), przy obecnym placu
Jana z Głogowa. Budynek, zaprojektowany przez głogowskiego architekta miejskiego Wilhelma Wagnera, uważany był za jeden z najpiękniejszych obiektów
szkolnych na Śląsku. Po znacznych zniszczeniach wojennych został odremontowany w latach 1954-56. Obecnie w dalszym ciągu służy kształceniu
młodzieży. W budynku mieści się Zespół Szkół Zawodowych im. Ken. Popularny "Mechanik".
Szkoła Realna - to system edukacji polegający na przekazywaniu wiedzy praktycznej, zawodowej. Dawał on gruntowną znajomość nauk ścisłych oraz
niezłą orientację w umiejętnościach technicznych. Przygotowywał do pełnienia obowiązków zawodowych w coraz bardziej technicyzowanym społeczeństwie.
Docierał również do szerszej rzeszy młodzieży niż gimnazja klasyczne. Gimnazja przygotowywały przez system oparty na kształceniu klasycznym
kandydatów do studiów uniwersyteckich. Idea powstałą w XVII w. w Prusach rozprzestrzeniła się w Europie, w tym na ziemiach polskich.
Karta pocztowa z dnia oddania szkoły do użytku. Jeszcze nie ma
sadzawki z fontannami, a pomnik króla Fryderyka II z chartem też stanie później.
|
|
1913, 30.09. -po raz ostatni o 7:00 rano w Sławie, Wilhelm Gabler zaprzęga konie do pocztowego dyliżansu. Przyjechał wczoraj z Głogowa. Dziś
trasę powrotną ma pokonać po raz ostatni. Ku radości dziatwy i gapiów powołany ad hoc komitet pożegnalny uroczyście żegna odjeżdżających. Woźnica
otrzymuje pamiątkowy medal z piernika na błękitnej wstędze. Jeździł na tej trasie ponad 35 lat. Po drodze w Kotli czeka podobny komitet pożegnalny.
Od jutra obydwa miasta połączy regularnie kursująca kolej żelazna. Linia kolejowa mająca 32 kilometry długości ma przystanki: Głogów, Grodziec Mały,
Bogomice, Kamionna, Chociemyśl, Kotla, Krzepielów, Lipinka Głogowska, Sława Śląska.
1919, 9.09. -w mieście doszło do zamieszek, wywołanych inflacją, bezrobociem i złym położeniem najuboższych warstw społeczności miejskiej. W
trakcie starć z oddziałem wojska zginęło 10 osób.
1939, wrzesień:
- po opuszczeniu garnizonu przez jednostki bojowe, w Głogowie zostają jednostki szkolne i zapasowe. Komendę garnizonu obejmuje dowództwo 108 pułku
Grenzwacht (Schade)
- 4.09. - 138 pułk Landwehry z 13 Odcinka Ochrony Pogranicza z Głogowa wkracza rano do Leszna po opuszczeniu 3 września miasta przez garnizon
polski
1947, l.09. -Rozpoczęto naukę w pierwszej po wojnie, głogowskiej Szkole Podstawowej nr l (róg ówczesnej ul. Nowosolnej i Królewskiej) w
odremontowanym budynku dawniejszego gimnazjum ewangelickiego. Głogów był ostatnim w Polsce miastem powiatowym, w którym otwarto szkolę podstawową.
1966, 30.09. -w tym dniu zostaje wydany Rozkaz nr 027, Dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego sformowania w Głogowie, 8 pułku pontonowego (JW 1527).
Miał to być oddział wojsk inżynieryjnych, przeznaczony do samodzielnego urządzania i utrzymywania przepraw większych niż dotychczasowe, budowane
przez dywizyjne bataliony saperów. Takiej, bowiem jednostki brakowało w Śląskim Okręgu Wojskowym. Dowódcą pułku został mjr Zdzisław Barszczewski,
dotychczasowy dowódca 21 batalionu saperów 10 Dywizji Pancernej w Świdnicy.
Ćwiczenia pokazowe na poligonie wodnym Widziszów _ dla głogowskich
członków Klubu Oficerów Rezerwy, w środku, ppłk Z. Barszczewski.
1979, 1.09. -W czasie uroczystości w Głogowie, poświeconych 40 rocznicy wybuchu II wojny światowej, nastąpiło odsłonięcie Pomnika Dzieci
Głogowskich.
Notatka prasowa, Gazeta Robotnicza, 30.08.1979 r.
Pomnik Dzieci Głogowskich zbudowany został z inicjatywy Głogowskiego Towarzystwa Kultury (obecnie Towarzystwo Ziemi Głogowskiej). Projektantem i
wykonawcą pomnika był bułgarski rzeźbiarz Dymitr Petrov Vacev.
Idea budowy pomnika krążyła, kluła się w Głogowie od początku lat 60-tych. Jeszcze przed pomysłem pisarki Ewy Szelburg-Zarębiny, która uznawana
jest za inicjatorkę budowy Pomnika-Szpitala Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie-Międzylesiu, w mieście pojawiła się idea budowy Pomnika Szpitala
Dzieci Głogowskich. Rozpoczęto nawet zbiórkę publiczną. Wrócono do zamysłu postawienia pomnika jako celu i miejsca dla miejskich zebrań.
Teren przed Zamkiem w 1969 r.
Budowa pomnika w 1979.
1996, 28.09. -30 rocznica utworzenia w Głogowie jednostki wojsk inżynieryjnych - 8 pułku pontonowego,
przemianowanego później na: 6 warszawski pułk pontonowy (1967 r.) - 6 głogowski pułk drogowy-mostowy (1995 r.) i 6 Ośrodek Przechowywania
Sprzętu (2001 r.).
W trakcie uroczystości pod Pomnikiem Dzieci Głogowskich, 6 pułk drogowo-mostowy otrzymał sztandar ufundowany przez społeczeństwo ziemi legnickiej.
Był to sztandar nowego wzoru. Dotychczasowy sztandar, wręczony 12.101968 r. 6 pułkowi pontonowemu, został przekazany do Muzeum Wojska Polskiego. Na
podstawie decyzji Ministra Obrony Narodowej, pięć lat później sztandar ten odziedziczy 6 Ośrodek Przechowywania Sprzętu.
[Ustawa z dnia 19 lutego 1993 r. nakazywała wymienić do końca 1995 r. wszystkie sztandary znajdujące się w jednostkach wojskowych na nowe wykonane
zgodnie z obowiązującymi przepisami. Ponieważ wykonanie tego zadania było niemożliwe, z inicjatywy Prezydenta RP ustawą z dnia 9 listopada 1995 r.
przedłużono termin używania dotychczasowych sztandarów do dnia 31.12.1997 r.]
Gen. bryg. Zdzisław Barszczewski, 1 dowódca pułku pontonowego, wtedy major i podpułkownik, dziś generał brygady w stanie spoczynku, uchwałą Rady
Miejskiej z 24 września 1996 r otrzymał tytuł honorowego mieszkańca Głogowa.
Oryginalna laudacja znajdująca się w honorowym dyplomie datowanym 28 września, brzmiała:
"W uznaniu szczególnych zasług na stanowisku pierwszego dowódcy GPDM dla integracji wojska ze społeczeństwem Głogowa, aktywny udział w
tworzeniu nowego oblicza miasta w zakresie budowy nowych obiektów oraz świadczoną pomoc przy ratowaniu mienia społecznego i prywatnego w czasie
klęsk żywiołowych".
Katarzyna Muszkat i Zdzisław Barszczewski wręczają sztandar przedstawicielowi
Prezydenta RP, gen. Józefowi Rzemieniowi, który za chwilę przekaże go dowódcy pułku, ppłk Andrzejowi Pięknemu.
|
